Τα τελευταία χρόνια βιώνω ένα εσωτερικό δίλημμα. Εμείς οι νέοι που ασχολούμαστε με το ΠΑΣΟΚ, η δικιά μας γενιά, είναι ο ύστερος εκπρόσωπος μιας παρελθούσης κατάστασης ή το νέο που θα γεννήσει μια νέα αλλαγή;

Η σημερινή σας στήριξη σήμερα μου δίνει μια πολύ μεγάλη ευκαιρία να ξεκινήσω μαζί με άλλους συντρόφους έναν μαραθώνιο για να επιβεβαιώσουμε ότι η πραγματικότητα είναι η δεύτερη εκδοχή.
Από την πλευρά μου δεσμεύομαι να υπηρετήσω τα μηνύματα που έστειλαν τα μέλη του ΠΑΣΟΚ στο τελευταίο συνέδριο και τα οποία είναι καθαρά: ηλικιακή ανανέωση, ανανέωση όμως και πολιτικής κουλτούρας και πολιτικής πρακτικής, ενότητα. Θα προχωρήσουμε όλοι μαζί, όμως. Με πραγματική ενότητα κι όχι επίπλαστη. Με την ενότητα της εσωτερικής δημοκρατίας, με την ενότητα της εσωτερικής δικαιοσύνης.
Και τέλος, σύντροφοι και συντρόφισσες, πρέπει να ξανασυναντήσουμε την κοινωνία, πρέπει να περπατήσουμε να βρεθούμε πάλι με τους νέους μη προνομιούχους της εποχής μας. Σε αυτούς πρέπει να προσφέρουμε σήμερα προοδευτικές λύσεις για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.
Σε αυτούς που σε μεγάλο βαθμό είναι κομμάτι της νέας γενιάς, της γενιάς των πολλών εφοδίων και των λίγων ευκαιριών. Της γενιάς που βιώνει την ανεργία, της γενιάς που βιώνει τη μετανάστευση, της γενιάς που χάνει πολύτιμο χρόνο από τη ζωή της.
Απέναντι σε αυτούς νοιώθω υπόλογος, σε αυτούς πρέπει να ξαναδώσουμε ελπίδα, σε αυτούς πρέπει να ξαναδώσουμε όραμα και θα το κάνουμε και με αυτούς. Με τα νιάτα θα ξανασηκώσουμε την πατρίδα όρθια.
Ευχαριστώ πολύ.