Συνέντευξη στον Χάρη Ρηγόπουλο.

Καλησπέρα Τονι!

Μπονσουαρ΄ και μπιενβενού

Απο τότε που σε πρώτοαντίκρυσα μου γεννήθηκε μια απορία και χαίρομαι που μπορεις να μου τη λύσεις σημερα… Πόσο εύκολο είναι να είσαι ο γητευτής του γυναικείου οργασμού;

Όταν είσαι γεννημένος γι’αυτό το μόνο που μένει είναι να το ανακαλύψεις ρέι..’Όλα τα άλλα είναι πις οφ κέηκι…

Όσοι λοιπόν θέλουν να καμαρώσουν από κοντά τον εραστή της νύχτας; Στο διάστημα; Στον πλανήτη μπανάνα;

Φέτο ναι,,,Ο Τόνις σε ένα δικό του όνειρο, σε έναν ανεκπλήρωτο (πςςς) πόθο, στον πλανήτη Μπανάναααααααα (έκο).. Βέβαια ετοιμάζουμε διάφορα σαπράηζις που προσεχώς θα κάνουν μπαμ και ωχ αμαν.

Όσο περνάει ο καιρός γίνεσαι και καλύτερος, σαν καλό κρασί! Πως τα καταφέρνεις;

Η αλήθεια ειναι οτι τόσα χρόνια νύχτας και σόουζς έμαθα να τέηκι κέρι τον εαυτό μου και να βάζω ενέσεις ζωντάνιας και δη μι ου ργι κό τητας (πςςς) στην ζωή μου. Δεν λείπει από την διατροφή μου το γιαούρτι με αμυγνταλάκι και το μέλι απλωτό.

Κάνω τζόγκινγκζς μεστ’ αμπέλι στη σταφίδα και διατασούλες με την γκλίτσα για πατροπαράδοτο στρέτσινγκ. Θα κλείσω, δε, με το ρητό μου, ένα τσικάκι την ημέρα δεν περνάς κυρά Μαρία

Μουσική η θέατρο; Τι γοητεύει πιο πολύ τον Τόνι;

Η μουσική είναι η μούσα του Τόνι στο θέατρο της ζωής ρέι…(τσουτσούρωσα)

Έχεις εξελιχθεί στον καλύτερο πρεσβευτή της κοινής μας γενέτειρας, τα ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ! Θα μετακομίσουμε για λίγο τον πλανήτη μπανάνα στα χιόνια;

Να πάμε στο χιονοδρομικό απάνου να βάλουμε κανά κοψίδι στη θράκα ρέι και κλαρινάκι, κρασάκι τσικάκι να φεύγουμε τσουλήθρα τον κατήφορο και μεστο στο σνόου να χορεύουμε “νάσαν τα νιάτα δυό φορές”…..πες πότε ?

Φοβάμαι πως αν το κανεις , υπάρχει κίνδυνος να λιώσουν τα χιόνια…
Τόνι , είναι γεγονός πάντως πως ήδη εδώ και καιρό έχεις ξεπεράσει τα όρια της διασκέδασης και αγγίζεις αυτά του τρόπου ζωής,της ιδεολογίας…

Έχουμε δρόμο ακόμη ρέι αλλά το χεις πιάσει.. Στόχος του Τονι είναι ο τρόπος. Το ότι διασκεδάζουμε μια ζωή με δαύτον, την παρέα του και το κουρκούτι στο κεφάλι του…

Η κρίση έχει απλώσει ένα μαύρο σεντόνι κατάθλιψης κι εσύ χαρίζεις χαμόγελα σαν σισσίτιο σε ψυχολογικά απόρους! Πάντα έτσι ήσουν; Το παιδί με το χαμόγελο; Το παιδί των λουλουδιών;

Από γιάνγκ ήμουν ατίθασο παιδί και σπίρτο παλικάρι.

Μεσ’τη ζαβολιά και στο κυνηγητό ,τις άρπαζα συχνά και από τον παππού. Μου άρεσαν οι γιδούλες και τα κα-τσικάκια που τρέχαν λέφτερα στα βράχια. Φανταζόμουνα οτι η ζωή μου είναι σαν σύννεφο που τρέχει, αέρας που δεν έχει τέλος πουθενά..(με πιάνει το ποιητικό μου κρεσέντο, φτούμου).

Το χαμόγελο είναι η ασπίντα σε΄όλα ρέι !