Αίσθηση προκάλεσε η επίθεση που εξαπέλυσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Πάρις Κουκουλόπουλος, κατά του Γιώργου Παπανδρέου. Σχολιάζοντας τις ηχηρές απουσίες στελεχών του κόμματος από τη συνδιάσκεψη της " Ελιάς", όπως αυτή του πρώην Πρωθυπουργού, (real fm 97,8) o Πάρις Κουκουλόπουλος δήλωσε χαρακτηριστικά: «Λείπανε καταρχάς αυτοί που εμπνεύστηκαν το "λεφτά υπάρχουν". Λείπανε αυτοί που προκάλεσαν λέγοντας το "μαζί τα φάγαμε". Και έλειπε επίσης και η μοιραία ομάδα που πήρε την καταστροφική, για την παράταξη, απόφαση να πάμε μόνοι μας στο μνημόνιο και να αφήσουμε τον σημερινό πρωθυπουργό να παριστάνει τον ανέμελο και αδιάφορο προτείνοντας συνταγές που δεν υπήρχαν».

Παράλληλα, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ συμπλήρωσε: «Άρα λοιπόν η παράταξη έφτασε εδώ που έφτασε γιατί την προσδιόρισαν κάποιες ιστορικές κινήσεις και φράσεις. Το "λεφτά υπάρχουν" και το "όλοι μαζί τα φάγαμε" μας ακολουθούν και σήμερα. Δεν φτάσαμε εδώ τυχαία. Και όλοι όσοι έχουν συμμετοχή σε αυτά που είπα στο "λεφτά υπάρχουν" στο "όλοι μαζί τα φάγαμε" και στη μοιραία απόφαση να πάμε μόνοι μας στο μνημόνιο τον Μάιο του 2010 καλό είναι να μας δώσουν κάποτε μία εξήγηση».

Στο στόχαστρο του Π. Κουκουλόπουλου βρέθηκε και ο Κώστας Σκανδαλίδης, με αφορμή τη φράση του ότι «Δεν πέθανε ο χώρος, πέθανε το ΠΑΣΟΚ όπως το ξέραμε», σχολιάζοντας: «Άποψή του είναι με την όποια κραυγαλέα διαφωνώ. Ο καθένας έχει τις απόψεις του. Ο κ. Σκανδαλίδης πέρα από αυτό που είπε ότι "πέθανε" (το ΠΑΣΟΚ), είπε ότι είναι καθεστωτικό κόμμα. Έκανε 20 χρόνια υπουργός. Αν αισθάνεται ότι είναι καθεστώς, ας κάνει την αυτοκριτική του».

Για την απουσία του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη από τη Συνδιάσκεψη της «Ελιάς» ο Π. Κουκουλόπουλος ανέφερε:

«Μπορεί να διάβαζε το μνημόνιο ο κ. Χρυσοχοΐδης. Δεν ξέρω γιατί δεν ήρθε. Έχει κενά. Μπορεί να διάβαζε το μνημόνιο. Δεν ξέρω τι έκανε το Σαββατοκύριακο. Δικαίωμά του να μην έρθει. Δικαίωμα και δικό μας να κρίνουμε ο καθένας. Η πόρτα είναι ανοιχτή και μπορούν όλοι να έρθουν».

Με τον υποψήφιο των Ευρωσοσιαλιστών για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μάρτιν Σούλτς, συναντήθηκε χθες, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης, ο οποίος δήλωσε ανοιχτά την στήριξή του προς το πρόσωπο του κ. Σούλτς. Οι δύο άνδρες αντάλλαξαν απόψεις, σε συνέχεια της συνάντησης που είχαν στις Βρυξέλλες, σχετικά με το πρόγραμμά του κ. Σούλτς για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, την οικονομική κατάσταση στη χώρα και τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα.

«Η ΔΗΜΑΡ – Προοδευτική Συνεργασία θα ενταχθεί με τους ευρωβουλευτές που θα εκλέξει στην ευρωομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών. [...]. Προσπαθούμε, ώστε να καθοριστούν σε προοδευτική κατεύθυνση οι συσχετισμοί του νέου ευρωκοινοβουλίου και η εκλογή του προέδρου της Κομισιόν. Η ΔΗΜΑΡ – Προοδευτική Συνεργασία μετέχει στην προσπάθεια αυτή αυτόνομα και ισότιμα προς όποια άλλη πολιτική δύναμη από την Ελλάδα θέλει να υποστηρίζει την υποψηφιότητα του κ Μάρτιν Σούλτς τόνισε ο κ. Κουβέλης και επισήμανε: «Κανένας δεν έχει το μονοπώλιο στην Ελλάδα να δηλώνει ευρωσοσιαλιστής ή οτιδήποτε άλλο σχετικό. Εκείνο το οποίο εμείς δηλώνουμε είναι ο σαφής ευρωπαικός μας προσανατολισμός, ο καθημερινός μας αγώνας και η διεκδίκησή μας για να υπάρξει η Ευρώπη της αλληλεγγύης και της κοινωνικής συνοχής...»

«Είναι καλό και το υποστηρίζω οι διάφορες αριστερές κινήσεις στη χώρα να ενωθούν, ώστε να εκλεγούν μέλη του ευρωκοινοβουλίου» τόνισε ο κ. Σουλτς, ενώ σε επισήμανση δημοσιογράφου ότι «ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ φαίνεται να διαφωνεί με την υποστήριξη που σας παρέχει η ΔΗΜΑΡ», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Μάρτιν Σούλτς: «Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ γνωρίζει ότι συναντιέμαι με τον κ. Κουβέλη. Δεν μπορώ ωστόσο να μπω στα εσωτερικά των αριστερών κινήσεων, δεν είναι αυτός ο ρόλος μου».

Στη συνάντησή του με το Μάρτιν Σούλτς, τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ συνόδευαν η ευρωβουλευτής Μ. Κοππά, το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής Δ. Χατζησωκράτης, η βουλευτής Μ. Γιαννακάκη, ο πρώην υφυπουργός Θ. Παπαθεοδώρου και ο εκπρόσωπος Τύπου Χ. Μαχαίρας.

Στις Βρυξέλλες πρόκειται να μεταβεί σήμερα ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, προκειμένου να συμμετάσχει στο Eurogroup, χωρίς, ωστόσο να έχει επιτευχθεί κάποια συμφωνία με την τρόικα.

Ο κ. Στουρνάρας προσβλέπει σε μια θετική δήλωση προόδου από την τρόικα και θέλει να δώσει την εικόνα μιας χώρας για την οποία σύντομα κυβέρνηση και δανειστές θα «πανηγυρίζουν» για την πρόοδο που συντελείται
Και ως πρόεδρος του Ecofin όμως, ο κ. Στουρνάρας θα βρίσκεται μέχρι την Τρίτη σε ανοιχτή γραμμή με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για το θέμα της τραπεζικής ενοποίησης που θα απασχολήσει στο συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της Ε.Ε.

Ο υπουργός Οικονομικών επέλεξε να καταθέσει συμβιβαστική πρόταση ώστε να μην θεωρείται προαπαιτούμενο για τη δόση η συμφωνία της τρόικας για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, στον τρέχοντα έλεγχο. Θέλει «να αγοράσει χρόνο» έτσι μέχρι το φθινόπωρο τουλάχιστον που θα ολοκληρωθούν τα τεστ αντοχής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ή πάντως μετά τις εκλογές του Μαΐου.

Τη συμπάθειά τους στη Χούντα και τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο εκδήλσαν για μία ακόμη φορά οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής Παναγιώταρος και Κασιδιάρης κατά την παρουσίαση της υποψηφιότητας του προφυλακισμένου Παναγιώτη Ηλιόπουλου στην Περιφέρεια Θεσσαλίας.

«Δεν είναι τυχαίο που μια άλλη χρονική περίοδο η Ελλάς ξεκίνησε να παράγει πετρέλαιο... Αυτό ήταν το 1973 επι στρατιωτικού καθεστώτος Γεωργίου Παπαδόπουλου», ήταν η χαρακτηριστική αναφορά του Ηλία Κασιδιάρη.

Με τη σειρά του ο Ηλίας Παναγιώταρος δεσμεύτηκε ότι η Χρυσή Αυγή θα χαρίσει τα δάνεια στους αγρότες, «όπως έκανε και καποιος άλλος μέγαλος άνδρας».

Κατα τ' άλλα ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηνών, Ηλίας Κασιδιάρης τόνισε πως ακόμη και μέσα από τις φυλακές ο Αγώνας της Χρυσής Αυγής θα είναι νικηφόρος, ενώ κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης υπήρξε και τηλεφωνική παρέμβαση του Παναγιώτη Ηλιόπουλου μέσα απο το κελί του.

Μούδιασμα αισθάνονται τα περισσότερα στελεχη του ΠΑΣΟΚ που είδαν το Γιώργο Παπανδρέου και δεκα βουλευτες να γυρίζουν την πλάτη στην επιλογή της ελιάς, ο καθένας για ξεχωριστούς λόγους και ολοι μαζι για ενα: για τη πολιτικη που ασκεί η ηγεσια του κόμματος που δεν τους βρίσκει σύμφωνους.

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος , αλήθεια ειναι πως προσπαθεί μόνος σε ενα τοπίο εξαιρετικά δύσκολο για τον ιδιο καθώς σε χρονικό διάστημα δυο μηνών πολλα θα κριθούν απο το αποτέλεσμα των ευρωεκλογων. Ειναι για τον ιδιο μεγαλο κατόρθωμα να μπορέσει μέσα σε αυτο το πολιτικό περιβάλλον να κρατηθεί με τη λιγοστή βοηθεια που του παρέχουν τα υπόλοιπα στελέχη, η συγκυρία , οι πολιτες που απεχθάνονται το ΠΑΣΟΚ και φυσικα τα ΜΜΕ που στην πλειονότητα τους δεν βλέπουν με θετικό μάτι τις προσπάθειες του.

Εκτός ομως απο αυτα, το συναίσθημα δηλαδη, υπάρχει και η λογική. Πανω σε αυτη πρεπει να χαράξει γραμμη η ηγεσια του ΠΑΣΟΚ ετσι ωστε να μπορέσει πολιτικα να αντέξει και μαζι με αυτόν και ο κ. Σαμαρας. Η κυβέρνηση και η χωρα. Διαφορετικά, ο κ. Τσιπρας θα κανει επέλαση οπως λένε στο ΠΑΣΟΚ σαν το τσάρο στα χειμερινά ανάκτορα.

Πολλοί αναρωτιούνται ολο αυτο το διάστημα τι εχει μεσολαβήσει και βρίσκονται απέναντι οι κύριοι Βενιζέλος και Παπανδρέου. Ας προσπαθήσουμε να το αποκωδικοποιήσουμε γιατι ειναι πολλα μαζι και σε πολλαπλά επίπεδα.

Το στρατόπεδο Βενιζέλου

Η πλευρά του κ. Βενιζελου πιστεύει πως ο κ. Παπανδρέου αργα ή γρήγορα θα προχωρήσει σε απόσχιση απο το υπόλοιπο σώμα του ΠΑΣΟΚ σαν τη Ουκρανία απο τη Ρωσία. Οι λόγοι ειναι κατα την πλευρά αυτή, πως ο Γιώργος Παπανδρέου οπως νομίζουν , θέλει μεσα απο την οδό αυτη να έρθει ξανά στην ηγεσια επειδη θεωρεί οτι τον ανέτρεψε ο κ. Βενιζέλος τότε με το δημοψήφισμα.

Η πλευρά του κ. Παπανδρέου πιστεύει πως όντως ανατράπηκε απο τη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση απο στελεχη μεσα απο το ΠΑΣΟΚ που έπαιζαν με τα διάφορα εκδοτικά συμφεροντα και πως στη συνέχεια απαξιώθηκε μεσα απο πρακτικές που στόχο είχαν να τον πλήξουν πολιτικα και ηθικά, προσωπικά. Τελευταία μάλιστα η προσπαθεια αυτη εντάθηκε απο τα οσα εγιναν με τις ΜΚΟ και τους ανθρώπους που χρέωναν στον Παπανδρέου ως συνεργάτες του και είχαν βάλει το δάκτυλο στο μέλι.

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, νωρίτερα είχε επιλέξει παλι λένε απο την πλευρά του Γιώργου Παπανδρέου , να τον απαξιώσουν πολιτικά μεσα απο τα ταμεια του κόμματος και τις μαύρες τρύπες. Παλι δηλαδη αμφισβητώντας την εντιμότητα του.

Η σύγκρουση δεν άργησε να έρθει και τωρα νυν και πρωην βρίσκονται στο μετέχμιο και στην ωρα που ερχεται ο λογαριασμός.

Γιατι δεν συνομιλεί ο Βενιζέλος με τον Παπανδρέου

Πριν φτάσουν εδω που έφτασαν σημερα τα πράγματα και οι σχεσεις των δυο μοιάζουν να έχουν ψυχρανθεί εντελώς, πολιτικός Φιλος του κ. Βενιζέλου τον είχε συμβουλέψει να συνομιλήσει με τον Γιώργο Παπανδρέου για την υποθεση των ΜΚΟ σε μια προσπαθεια να φανεί μια κοινη αντιμετώπιση του θέματος. Εκείνος που συμβούλεψε τον προεδρο του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσει σε τέτοια κινηση ,ο ιδιος το έκανε. Ο κ. Βενιζέλος οχι, μέχρι την προηγούμενη Παρασκευή που τον κάλεσε ο πρωην πρωθυπουργός στο τηλέφωνο.

Και παρ´ οτι δεν ανήκει στους λεγόμενους Παπανδρεϊκούς , το στέλεχος που είχε συμβουλέψει τον κ. Βενιζέλο για κατι τέτοιο διέκρινε την ανάγκη να γίνει συζητηση μαζι του για να αντιμετωπιστεί η υποθεση των ΜΚΟ πολιτικά, οπως και εγινε, σύμφωνα με πληροφορίες.

Το πείραμα της ΕΛΙΑΣ

Εξ αιτίας της κατάστασης αυτής , αναμεσα στον Βενιζέλο και τον Παπανδρέου έχουν μπει τρίτοι και παντα σε αυτες τις περιπτώσεις οι τρίτοι ειναι που χαλάνε τη συνταγή πολλές φορές. Οι βουλευτές που τάσσονται στη μια ή την αλλη πλευρά του λόφου έχουν μοιραστεί και αναλόγως κρίνουν και επικρίνουν. Απο τη μια πλευρά ειναι μια ομαδα παπανδρεϊκων βουλευτων που πολλές φορές μιλούν χωρις να το γνωριζει ο ιδιος εξ ονόματος του και ρίχνουν λάδι στη φωτιά και απο την αλλη , βουλευτες που πρόσκεινται στη σημερινη ηγεσια που ειναι έτοιμοι για τα ... Μαρμαρένια αλώνια.

Και στις δυο περιπτώσεις υπάρχουν και οι φωνές της λογικής που έχουν πιο ανεπτυγμένη τη συνείδηση της παράταξης, οπως και αν ειναι σημερα.

Μεσα σε ολα αυτα ερχεται η ελια για να φέρει ως δενδρο της ειρήνης γαλήνη και ηρεμία στα δυο στρατόπεδα . Κανεις ομως δεν πιστεύει πως η ελια απο μόνη της θα κανει κάτι. Ελπίζουν οι συμμετέχοντες στην ελια Λοβέρδος , Μοσιαλος, Μπιστης, Βουλγαρης που μεταξυ τους δεν έχουν εμποστοσύνη εννοείτε, πως στις ευρωεκλογες θα καταφέρουν να πάρουν οσο το δυνατόν πάνω απο 4-5% ποσοστά για να μπορέσουν ετσι να αντέξουν την επόμενη ημέρα που για τους περισσότερους θα ειναι αμείλικτη. Και για την αντιπολιτευση σε κάθε περίπτωση, είτε ήττας , είτε καθαρής νίκης, είτε πύρρειας νίκης. Ολοι θα μπούνε σε μια δοκιμασία και φυσικά ο Αντώνης Σαμαρας που βλέπει το άστρο του ακόμη πιο λαμπερό απο ποτε άλλοτε.

Το ΠΑΣΟΚ τελείωσε, με σφραγίδα και επίσημα σήματα ήρθε η ΕΛΙΑ αλλα κανεις δεν γνωριζει με σιγουριά αν θα καρποφορήσει.

Γραφει ο Γιάννης Ταακιρης

«Ποτάμι» γκρίνιας και ανησυχίας έχει «κατακλύσει» την Κουμουνδούρου μετά την τελευταία δημοσκόπηση, που δείχνει τον ΣΥΡΙΖΑ να παραμένει στην πρώτη θέση, αλλά να μειώνεται η διαφορά λόγω των διαρροών του προς το νέο κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη.

Στην ηγετική ομάδα, μόλις έγινε γνωστή η μέτρηση της Alco σήμανε συναγερμός. Οι διαρροές προς «το Ποτάμι» είναι σημαντικές και οι διπλές κάλπες της άνοιξης, στις οποίες ο Αλέξης Τσίπρας έχει προσδώσει χαρακτήρα δημοψηφίσματος, πλησιάζουν «απειλητικά».

Οι αρχικές εκτιμήσεις ότι το νέο κόμμα θα «χτυπούσε» μόνο το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ διαψεύστηκαν καθώς στη μέτρηση μεγάλες απώλειες είχαν τόσο οι Ανεξάρτητοι Έλληνες όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ.

«Δεν υπάρχει χρόνος ούτε για λάθη, ούτε για χάσιμο» έλεγε στενός συνεργάτης του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, που απέδιδε την εικόνα του κόμματος σε τρεις βασικούς λόγους:

-Θολό στίγμα για την οικονομία και την επόμενη μέρα.

-Εσωστρέφεια και δηλώσεις που δημιουργούν σύγχυση.

-Διαφωνίες μεταξύ των στελεχών σε σημαντικά ζητήματα.

Όσον αφορά το πρώτο, είναι φανερό πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταφέρει να πείσει ακόμη για το σχέδιο που έχει και θέλει να εφαρμόσει εφόσον κερδίσει τις εκλογές. Κατά καιρούς γίνονται προσπάθειες από την ηγεσία, ωστόσο δεν λείπουν οι ασάφειες ή οι δηλώσεις στελεχών που θολώνουν την εικόνα.

Και αυτό ακριβώς είναι το δεύτερο σημείο. Χαρακτηριστικό είναι το τελευταίο παράδειγμα με τις δηλώσεις Δούρου και Σταθάκη για το Μνημόνιο. Η υποψήφια περιφερειάρχης δήλωσε μεσοβδόμαδα ότι από τη στιγμή που δεν θα υπάρχει Μνημόνιο μόλις αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα χρειάζεται και η τρόικα, ενώ την ίδια μέρα ο Γιώργος Σταθάκης έλεγε πως θα ζητήσουν τριετή αναστολή από την τρόικα.

Και μπορεί να κατηγορούν συνέχεια την «μονταζιέρα της Συγγρού», ωστόσο αναγνωρίσουν στην Κουμουνδούρου ότι δίνεται τροφή από τις δηλώσεις στελεχών, γι' αυτό προσπαθούν με κάθε τρόπο να «σφίξουν τα λουριά» χωρίς μέχρι τώρα ιδιαίτερη επιτυχία.

Τρίτο σημείο που «πληγώνει» είναι οι σημαντικές διαφωνίες που παρατηρούνται σε μια σειρά από θέματα, ανάμεσα στους Προεδρικούς, στην Αριστερή Πλατφόρμα αλλά και στους Πασοκογενείς.

Μέσα σε λίγες μόνο μέρες παρατηρήθηκαν έντονες συγκρούσεις τόσο για το Κυπριακό και τις συνομιλίες που γίνονται εκεί, όσο και για τη στάση του κόμματος στο θέμα της άρσης της ασυλίας των βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Μάλιστα ο Αλέξης Μητρόπουλος προτίμησε να απέχει από τη συζήτηση, ενώ ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης δήλωσε πως θα ψηφίσει παρών για τρεις βουλευτές της Χρυσής Αυγής.

Μέσα σε αυτό το κλίμα προσπαθεί η ηγεσία να κλείσει και τα «ανοιχτά μέτωπα» με τις υποψηφιότητες του ΣΥΡΙΖΑ σε ολόκληρη τη χώρα χωρίς να προκαλέσει νέο κύκλο εσωστρέφειας.

Πηγή newsmail

Κοντα σαράντα χρονια πέρασαν απο το Σεπτέμβριο του 74 που ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ. Στην ίδρυση του ηταν στην πρώτη γραμμή ο Κώστας Σημιτης που είχε απέναντι του τον Ανδρέα Παπανδρέου εκείνη την ημέρα που ανακοινώθηκε η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ απο το ΠΑΚ.

Σημερα που ο κύκλος του ΠΑΣΟΚ έκλεισε και άνοιξε ένας καινούργιος της ΕΛΙΑΣ, ο Κώστας Σημιτης ηταν και παλι εκει στην Ιδρυτική διακήρυξη. Στην πρώτη γραμμή οπως και τότε σαράντα χρονια πριν μόνο που αυτη τη φορα δεν είχε απέναντι του τον Ανδρέα Παπανδρέου αλλα τον Ευάγγελο Βενιζέλο που μίλησε για το νεο κομμα και την ίδρυση της ελιάς. Αν το καλοσκεφτούμε πάντως και παλι ο Κώστας Σημιτης είχε απέναντι έναν Παπανδρέου που δεν ηταν στην αίθουσα καθώς διαφωνεί με το εγχείρημα. Συμπτώσεις της ζωής ή ραντεβού της ιστορίας;

Ευχαριστώ πάρα πολύ. Ευχαριστώ πάρα πολύ Ευάγγελε, καλησπέρα σας όλοι αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι χαίρομαι πάρα πολύ που βρίσκομαι σήμερα στην Αθήνα μαζί σας.

Δεν μπορώ να μιλήσω την ωραία σας γλώσσα, δυο τρεις λέξεις μόνο, αλλά ξέρω μια μικρή φράση, μια πρόταση: Έντεκα χρόνια σύμμαχος! Αυτό έμαθα, για να περιγράψω τη δεκαετή θητεία μου ως Δήμαρχος μιας μικρής πόλης 40.000 κατοίκων λίγο μικρότερης από την Αθήνα, αλλά που είχε τα ίδια προβλήματα. Προβλήματα, που πρέπει να λυθούν με τρόπο ρεαλιστικό, παραδείγματος χάριν νέοι άνθρωποι που χρειάζονται δουλειά, παραδείγματος χάριν το γεγονός ότι κάθε γενιά που βρίσκεται στα πράγματα έχει καθήκον να προσφέρει τις καλύτερες δυνατές ευκαιρίες, στην ερχόμενη γενιά.
Ναι, στην Ευρώπη πρέπει να σώσουμε τις Τράπεζες, γιατί πρέπει να σταθεροποιήσουμε ένα νόμισμα γιατί πρέπει να σταθεροποιήσουμε ένα σύστημα. Γιατί οι Τράπεζες έχουν συστημική αξία στην Ευρώπη. Ναι, αλλά και η νέα γενιά έχει συστημική αξία και πρέπει να της δώσουμε δουλειές για να συνεχίσει.
Και γι' αυτό είμαι σήμερα εδώ. Θέλω να αλλάξω την Ευρώπη, να τη στρέψω προς μια άλλη κατεύθυνση. Θέλω μια Ευρώπη που να φροντίζει τους πολίτες της. Θέλουμε μια Ευρώπη όπου ο πολίτη να βρίσκεται σε πρώτη θέση και αυτό που δεν χρειαζόμαστε στην Ευρώπη είναι μια γραφειοκρατία που περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της. Είμαστε η πιο πλούσια περιοχή του κόσμου, αλλά ο πλούτος της Ευρώπης έχει διανεμηθεί πάρα πολύ άσχημα, μεταξύ χωρών αλλά και μεταξύ των πολιτών.
Ζητάμε από τους πολίτες πάρα πολλές θυσίες, ιδιαίτερα εδώ στη χώρα σας. Τα τελευταία πέντε χρόνια η Ελλάδα πέρασε από φοβερές εξελίξεις, οι άνθρωποι στη χώρα σας υπέφεραν και τώρα ήρθε η στιγμή της αλλαγής, ήρθε η στιγμή να οδηγήσουμε τη χώρα σε ένα καλύτερο μέλλον.
Και τελικά ο ελληνικός λαός θα αποφασίσει για το ίδιο του το μέλλον. Αν όμως το μέλλον της Ελλάδας αποφασίζεται και στις Βρυξέλλες και στις Βρυξέλλες υποστηρίζεται η χώρα σας έτσι ώστε να δημιουργηθεί ανάπτυξη έτσι ώστε να ενισχυθεί η πραγματική οικονομία, έτσι ώστε να έρχονται άνθρωποι στη χώρα σας και να κάνουν επενδύσεις για να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη με θέσεις εργασίας, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για την οικονομική ανάπτυξη. Αυτή την αλλαγή θέλουμε να φέρουμε στις Βρυξέλλες.
Και γι' αυτό βρίσκομαι εδώ. Επειδή θέλουμε να αλλάξουμε τις δημοκρατικές δομές στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ξέρω ότι πολλοί σκέφτονται ότι ανώνυμα θεσμικά όργανα στις Βρυξέλλες επηρεάζουν την καθημερινότητά μας, ενώ εμείς δεν μπορούμε να τα επηρεάσουμε καθόλου και γι' αυτό είναι τόσο σημαντικές οι επερχόμενες ευρωπαϊκές εκλογές.
Για πρώτη φορά η θέση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν θα κριθεί παρασκηνιακά ανάμεσα στις Κυβερνήσεις. Ο διάδοχος του κ. Μπαρόζο θα διοριστεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τα μέλη του επόμενου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα αποφασίσουν ποιος θα είναι ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Και γι' αυτό ο υποψήφιος χρειάζεται πλειοψηφία. Χρειάζομαι την πλειοψηφία των πολιτών που πρέπει να ψηφίσουν το δικό μου πρόγραμμα. Ένα πρόγραμμα που θα αλλάξει την Ευρώπη και θα τη στρέψει σε άλλη κατεύθυνση, που δεν θα είναι πια μια γραφειοκρατική Ευρώπη, που θα παρεμβαίνει σε κάθε κομμάτι της καθημερινότητάς μας, δεν θα πρέπει να εφεύρουμε κανονισμούς για τα πάντα στις Βρυξέλλες δεν είναι απαραίτητο.
​Αυτό το οποίο χρειαζόμαστε λοιπόν είναι μια Ευρώπη δυνατή, όπου θα είναι μια κοινότητα εμπορίου, εργασίας, μια κοινότητα κοινωνικής πρόνοιας που θα φροντίζει για κάθε πολίτη. Κάθε χρόνο, κάθε μήνα, έχουμε στην Ευρώπη και έναν νέο εκατομμυριούχο και ταυτόχρονα έχουμε χιλιάδες ανθρώπους που είναι φτωχοί, χωρίς δουλειά. Αυτό δεν είναι δίκαιο. Χρειαζόμαστε ανθρώπους οι οποίοι να εργάζονται σε αξιοπρεπείς δουλειές με αξιοπρεπείς μισθούς. Αυτό έχει σημασία.
​Δεν θέλουμε τις εταιρείες στη Γερμανία κάθε χρόνο να κάνουν δισεκατομμύρια κέρδη και να μην πληρώνουν φόρους. Αυτό δεν είναι δίκαιο. Αυτή την Ευρώπη θα την αλλάξουμε.
​Έτσι λοιπόν χρειάζομαι την υποστήριξή σας. Για να έχουμε την πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο χρειάζομαι την δική σας υποστήριξη. Και χρειάζομαι την υποστήριξή μας γιατί αποφασίζει η πλειοψηφία των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Και έχω έρθει εδώ λοιπόν για να ζητήσω την υποστήριξή σας.
​Είμαι ευγνώμων που δημιουργήσατε την Ελιά. Και θα σας εξηγήσω γιατί είμαι τόσο ευγνώμων. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην δεξιά και στην αριστερά. Την πολιτική διαφορά τη γνωρίζετε όλοι, αλλά επειδή υποθέτω ότι οι περισσότεροι εδώ στην αίθουσα είμαστε από την αριστερά, θα σας πω την εμπειρία μου από 42 χρόνια στο κίνημα της αριστεράς. Όταν γίνεται μια συγκέντρωση της δεξιάς, διαφωνούν για το 90% των θεμάτων και κάνουν συζητήσεις μέχρι τα τελευταία πέντε λεπτά, οπότε τα τελευταία πέντε λεπτά σηκώνει κάποιος το χέρι του, σηκώνει και τη φωνή του και λέει «κυρίες και κύριοι να σας πω είμαστε εναντίον της αριστεράς» και εκεί ενώνονται όλοι, γιατί είμαστε εναντίον της αριστεράς.
​Ενώ εμείς η αριστερά στο 90% των θεμάτων συμφωνούμε και τα τελευταία πέντε λεπτά σηκώνει κάποιος το χέρι του, σηκώνει και τη φωνή του και λέει «δεν υπάρχει κάτι στο οποίο διαφωνούμε;». Βεβαίως υπάρχει στο οποίο να διαφωνούμε και επ' αυτού συζητάμε για πέντε ώρες και αυτό δημοσιεύεται τελικά.
​Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σε εκείνους και σε εμάς και γι' αυτό συχνά είναι πιο δυνατοί από εμάς, γιατί στην αποφασιστική στιγμή είναι εξαιρετικά ενωμένοι, ακριβώς επειδή στρέφονται εναντίον μας. Ήρθε όμως η στιγμή εμείς να ενωθούμε, γιατί έχουμε εμείς να υπερασπιστούμε τις αξίες μας, να υπερασπιστούμε τις αξίες μας, την κοινωνική ασφάλιση των πολιτών μας, το μοντέλο της κοινωνίας δημοκρατίας στην Ευρώπη και αυτό το ονομάζω έτσι για δυο λόγους: η δημοκρατία πρέπει να είναι κοινωνική για να ξεπεραστούν οι ανισότητες, για την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών.
​Αν η κοινωνία δεν είναι κοινωνική, τότε κινδυνεύει η δημοκρατία. Το έχουμε δει αυτό όλοι και στη χώρα σας και σε άλλες χώρες. Για να μπορέσουμε να αποκαταστήσουμε την αδικία στην Ευρώπη, χρειαζόμαστε μια Ευρώπη που δεν θα επικεντρώνεται στα κέρδη των ολίγων. Θέλουμε μια Ευρώπη που θα επικεντρώνεται στα κέρδη των πολλών. Αλλά αυτό δεν θα το πετύχουμε διαιρεμένοι και γι' αυτό είμαι ευγνώμων που δημιουργήθηκε η Ελιά.
​Και γι' αυτό ήρθε η στιγμή όλοι οι σοσιαλδημοκράτες και οι σοσιαλιστές να συνεισφέρουν προς την ίδια κατεύθυνση για το καλό της Ελλάδος και για το καλό της Ευρώπης. Θα πω σε όλους όσους διστάζουν, ότι χρειάζομαι την υποστήριξή σας. Πρέπει τώρα πια να προχωρήσουμε μαζί. Ήρθε η ώρα να είμαστε μαζί.
​Αν γίνω Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα θέσω τρία ερωτήματα. Το πρώτο ερώτημα εμείς στις Βρυξέλλες εξακολουθούμε να μπορούμε να νιώθουμε τον πόνο; Την οδύνη των λαών; Εξακολουθούμε να μπορούμε να νιώσουμε την οδύνη της νέας κοπέλας που έστειλε 300 αιτήσεις για δουλειά και έλαβε 300 αρνητικές απαντήσεις; Μπορούμε να νιώσουμε την κατάθλιψη και την απελπισία αυτής της νέας κοπέλας;
​Εξακολουθούμε να μπορούμε να νιώσουμε τον πόνο του ζευγαριού που έχει μπει στα 50 και που έχασε τη δουλειά του και διερωτάται πώς θα μπορεί να πληρώσει το διαμέρισμά του, το σπίτι του, τη μόρφωση των παιδιών του, την οδύνη του να ξυπνάς τη νύχτα και να μην ξέρεις πώς θα τα καταφέρεις αύριο το πρωί, τι θα σου φέρει η επόμενη μέρα.
Εξακολουθούμε να καταλαβαίνουμε την οδύνη του ν' ακούν αυτοί οι άνθρωποι ότι «είσαι 53, είσαι 55, είσαι πολύ μεγάλος». Την οδύνη των γονιών που δεν ξέρουν από πού θα προέλθει το επόμενο ζεστό γεύμα που θέλουν να δώσουν στα παιδιά τους.
Εσείς εδώ στην αίθουσα όλοι τι γνωρίζετε αυτό. Όλοι εμείς το γνωρίζουμε. Θέλω όμως και αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι των Βρυξελλών να το ακούσουν κι αυτοί. Μόνο αν νιώσουμε αυτή την οδύνη και μόνο όταν νιώσουμε εμείς αυτό τον πόνο θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τι σημαίνει γι' αυτούς τους ανθρώπους να νιώθουμε αλληλεγγύη για εκείνους, για τους ανθρώπους παντού που νιώθουν αυτά τα πράγματα. Μόνο αλληλεγγύη πρέπει να τους δείξουμε.
Δεν περιμένω οι κερδοσκόποι των χρηματαγορών να νιώσουν την ίδια οδύνη. Και δεν περιμένω απ' αυτούς που είναι κυνικοί και λένε πως ο καθένας πρέπει να κοιτάει τον εαυτό του και την επιβίωσή του, να νιώσουν αυτή την οδύνη. Δεν περιμένω ότι αυτοί που κάνουν την προπαγάνδα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής θα μπορέσουν να νιώσουν αυτή την οδύνη.
Αλλά από μας, την περιμένω. Από την Αριστερά την περιμένω. Και χρειάζομαι την υποστήριξή σας για να υπάρχουν όσο το δυνατόν περισσότεροι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από αυτό το χώρο, που θα νιώθουν αυτή την οδύνη. Που θα ξέρουν την κατάσταση, που θα γνωρίζουν την κατάσταση εδώ, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Κύπρο, όπου υπάρχει. Που γνωρίζουν ότι υπάρχει μια νέα γενιά, η οποία πληρώνει την κρίση χωρίς να την έχει προκαλέσει και χωρίς να ευθύνεται γι' αυτήν.
Και γι' αυτό είναι καλό να ενωθούν οι δυνάμεις της Αριστεράς. Κι επαναλαμβάνω, όσοι διστάζουν ακόμα, αν μ' ακούν τώρα που μιλάω εδώ, δε θα πρέπει να διστάζουν. Θα πρέπει να έρθουν μαζί μας, να μας κάνουν πιο δυνατούς.
Ο Ευάγγελος μίλησε για μένα και είπε ωραία λόγια. Δεν είμαι τόσο καλός όπως με περιέγραψε. Αναφέρθηκε όμως σ' εμένα ως «Γερμανό». Και θέλω να πω κάτι για τον εαυτό μου ως Γερμανό. Δεν είμαι υποψήφιος ως Γερμανός. Είμαι υποψήφιος ως Ευρωπαίος. Ως Ευρωπαίος που πιστεύει σε κάτι.
Δεν είναι θέμα να είσαι Γερμανός ή Έλληνας ή Φιλανδός ή Μαλτέζος ή Πορτογάλος. Δεν έχει σχέση η εθνικότητα. Σχέση έχει η κοινωνική δικαιοσύνη, ο εκπολιτισμός ενός ακραίου καπιταλισμού στις αγορές, ο περιορισμός της κερδοσκοπίας. Είναι θέμα θέσεων εργασίας. Είναι θέμα αξιοπρεπών αμοιβών. Είναι θέμα ευκαιρίας για ζωή για τους νέους ανθρώπους.
Και αυτό δεν έχει σχέση με Γερμανία, Ελλάδα, ή οποιαδήποτε άλλη χώρα, έχει σχέση με το είδος της κοινωνίας που θέλουμε να διαμορφώσουμε. Έχει σχέση με την ιδέα της Ευρώπης. Η δική μου Ευρώπη δεν είναι η Ευρώπη όπου οι μεγάλες και ισχυρές χώρες κάνουν μάθημα στις μικρότερες ή στις πιο αδύναμες χώρες.
Η δική μου Ευρώπη είναι Ευρώπη συνεργασίας και ίσης βάσης. Η δική μου Ευρώπη είναι η Ευρώπη που θα δημιουργούμε κοινά θεσμικά όργανα, όπου θ' αποτελεί το συμβιβασμό για να υπάρχει ισότητα σε όλους. Την ιδέα αυτή πρέπει να την υπερασπιστούμε, ότι όλα τα κράτη είναι ίσα και ότι υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός. Αυτή είναι η βάση της συνεργασίας.
Αυτή είναι η ιδέα της Ευρώπης, ότι δεν υπάρχει ένα κράτος που να είναι καλύτερο από τα υπόλοιπα. Όλα τα έθνη, όλοι οι πολίτες είναι ίσοι, στο ίδιο επίπεδο. Βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Και οι δυνατοί, οι ισχυροί, δε θα χρησιμοποιούν τη δύναμη και την ισχύ τους για να επιβληθούν σε άλλους, αλλά για να ενισχύσουν τους άλλους.
Αυτό που βλέπουμε τώρα να γίνεται στη Χερσόνησο της Κριμαίας, είναι αυτό που συμβαίνει όταν κάποιος χρησιμοποιεί τη δύναμή του απέναντι στους αδύναμους. Η πολιτική της εξουσίας και των δυνάμεων δεν είναι η ιδέα μας. Δεν είναι αυτή η ιδέα της Ευρώπης. Η ιδέα της Ευρώπης είναι τα κράτη και τα έθνη να συνεργάζονται πέρα από τα σύνορα και όλοι μαζί και όχι να στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου.
​Και άρα δεν μιλάμε για τη Γερμανία, μιλάμε για την πιο πλούσια περιοχή του κόσμου που μπορεί το πλούτο της να τον διανέμει σε όλο τον κόσμο. Αυτή είναι η ιδέα. Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση που εγώ θέλω. Και ζητώ την υποστήριξή σας, επειδή θέλω να γίνω Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για να καθοδηγήσω την Ευρώπη προς αυτή την κατεύθυνση. Όχι ως Γερμανός, ως Ευρωπαίος. Όχι ως Γερμανός, ως σοσιαλιστής. Ως Ευρωπαίος σοσιαλιστής.
​Και φτάνω στην τελευταία μου παρατήρηση. Η χώρα σας έχει λαμπρή ιστορία. Η χώρα σας έχει τεράστια συνεισφορά στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, όχι όμως μόνο πριν από 3.000 χρόνια. Έχω σεβασμό για το μεγάλο ελληνικό πολιτισμό και την ιστορία, αλλά ως Γερμανός σοσιαλδημοκράτης τιμώ και τον αγώνα του ελληνικού λαού κατά της δικτατορίας στον 20ο αιώνα. Η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία απελευθέρωσαν την Ευρώπη από τις δυνάμεις του φασισμού στην δεκαετία του '70.
​Έτσι λοιπόν δεν θα πρέπει να μιλάμε μόνο για τον Περικλή, αλλά και γι' αυτούς που αγωνίστηκαν τότε. Εγώ έγινα μέλος του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος το 1974, τη χρονιά που έγινε η Ελλάδα και πάλι ελεύθερη και ήμασταν περήφανοι που μπορέσαμε να την υποστηρίξουμε τότε.
​Και γιατί αναφέρομαι στο τέλος στην ιστορία; Γιατί από την ιστορία πρέπει να διδαχτούμε και θα κάνω μια ακόμη αναφορά στην αρχαία ιστορία. Μια αναφορά στην ιστορία του 20ου αιώνα. Όποτε οι άνθρωποι απελπίζονται, όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν υπάρχει μέλλον γι' αυτούς, γιατί χάνουν τις δουλειές τους, γιατί δεν υπάρχουν ευκαιρίες για τα παιδιά τους, όταν οι άνθρωποι νιώθουν ότι η δημοκρατία δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, τότε οι άνθρωποι αρχίζουν να αμφισβητούν τη δημοκρατία.
​Άρα για να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία χρειαζόμαστε ασφάλεια. Ασφάλεια για όλους τους πολίτες. Δηλαδή ότι θα έχουν δουλειά με μισθό, από τον οποίο να μπορούν να ζουν και να αισθάνονται ότι τα παιδιά τους αφού μορφωθούν θα βρουν κι αυτά δουλειά.
​Οι άνθρωποι δεν περιμένουν από εμάς να τους κάνουμε εκατομμυριούχους, αλλά περιμένουν ότι θα φτιάξουμε μια κοινωνία όπου θα μπορούν να βρουν μια δουλειά με έναν αξιοπρεπή μισθό γι' αυτούς και τα παιδιά τους.
​Και ως εκ τούτου αυτές οι εκλογές δεν θα αποφασίσουν μόνο σε σχέση με την Αθήνα, την Ελλάδα, θα αποφασίσουν και για τις Βρυξέλλες. Κι αυτό που αποφασίζεται στις Βρυξέλλες επηρεάζει άμεσα την Ελλάδα. Αυτοί που θέλουν να αλλάξουν την Ευρώπη, αυτοί που θέλουν να αλλάξουν την Ελλάδα, την Ελλάδα προς το καλύτερο, χρειάζονται την Ευρώπη η οποία θα πηγαίνει προς μια καλύτερη κατεύθυνση λιγότερο γραφειοκρατική, περισσότερο δημοκρατική, περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη με περισσότερη αλληλεγγύη. Μια Ευρώπη που δεν θα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της. Όχι. Μια Ευρώπη που θα βάζει την πίστη κάθε πολίτη στην Ευρώπη στο επίκεντρο των δραστηριοτήτων της. Όχι μια Ευρώπη που θα είναι μια ανώνυμη δύναμη. Μια Ευρώπη ανοιχτή όπου θα υπάρχει λογοδοσία.
​Με ένα νέο βηματισμό. Ένα βηματισμό προς τα εμπρός. Με επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που θα έχει οριστεί από τους πολίτες. Θέλω να γίνω αυτός που θα είναι επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Έχω την ευκαιρία αν με στηρίξει η ευρωπαϊκή αριστερά, ενωμένη και όχι διαιρεμένη. Θέλουν να με υποστηρίξουν, να ενταχθούν στην Ελιά, να ψηφίσουν για εμένα, να ψηφίσουν μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για να αλλάξει η Ευρώπη να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση.
​Ευχαριστώ πολύ.

Χοτζαλί - έγκλημα που μένει ατιμώρητο

Ο πρέσβης του Αζερμπαιτζαν μιλά για το έγκλημα της σύγχρονης κοινωνίας

Χοτζαλί - έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ετσι χαρακτηρίζεται απο τη χωρα του Αζερμπαιτζαν τα εγκλήματα απο τη γενοκτονια του Χοτζαλί που φέτος συμπληρώνονται 22 χρονια. Με την ευκαιρια αυτη, ο πρέσβης του Αζερμπαιτζαν στη χώρας μας κ. Rahman Mustafayev μιλαει  για τη μαζική αυτη δολοφονία αθώων ανθρώπων για την οποία αναφέρει πως οι Αρμένιοι δεν έχουν ποτε τιμωρηθεί.

1. Κ. Πρέσβη, πρόσφαται στο Αζερμπαϊτζάν τιμήθηκε η θλιβερή επέτειος – συμπληρώθηκαν 22 χρόνια από τα τραγικά γεγονότα που σημειώθηκαν στην πόλη Χοτζαλί, στις 26 Φεβρουαρίου 1992. Παρακαλώ, πείτε μας περισσότερα γι' αυτή την τραγωδία.
Κάθε χρόνο, στις 26 Φεβρουαρίου, στο Αζερμπαϊτζάν τιμάται η μνήμη των θυμάτων της γενοκτονίας του Χοτζαλί. Η τραγωδία της πόλης Χοτζαλί αποτελεί ένα από τα πιο τραγικά κεφάλαια της σύγχρονης ιστορίας του Αζερμπαϊτζάν. Πριν από 22 χρόνια, τη νύχτα μεταξύ της 25ης και 26ης Φεβρουαρίου 1992, οι ένοπλες δυνάμεις της Αρμενίας, με την υποστήριξη των ενόπλων δυνάμεων και του βαρύ οπλισμού του 366ου Μηχανοκίνητου Συντάγματος Πεζικού του Ρωσικού στρατού, στρατοπεδευμένων στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ, που έπρεπε να παίζει το ρόλο του εγγυητή της ειρήνης και της ασφάλειας στην εν λόγω περιοχή, επιτέθηκαν στην πόλη Χοτζαλί, που είχε 7000 κατοίκους, και διέπραξαν μαζικά εγκλήματα κατά των αμάχων της πόλης. Κατά την προσπάθειά των κατοίκων να εγκαταλείψουν την πόλη για να σωθούν, δέχτηκαν πυρά από αρμενικές δυνάμεις. Ως αποτέλεσμα, 613 άτομα σκοτώθηκαν βίαια, μεταξύ τους 106 γυναίκες, 63 παιδιά και 70 ηλικιωμένοι. 8 ολόκληρες οικογένειες εξοντώθηκαν ολοσχερώς. 487 άτομα τραυματίστηκαν σοβαρά, συμπεριλαμβανομένων 76 παιδιών, 1.275 πιάστηκαν αιχμάλωτοι από τους οποίους τα 150 άτομα εξακολουθούν να αγνοούνται.
2. Ποια ήταν η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας σε αυτήν την τραγωδία;
Ο παγκόσμιος τύπος έχει καλύψει αυτά τα γεγονότα με αντικειμενικό τρόπο. Θα αναφέρω μόνο μερικά από τα πρωτοσέλιδα αποσπάσματα των εφημερίδων της εποχής:
La Croix l'Evenement Journal (Paris): "Armenians attacked a settlement of Khojaly. The whole world has seen the mutilated corpses" (March 25th 1992).
The Sunday Times (London):"Armenian Soldiers Massacre Hundreds of Fleeing Families" (March 1, 1992).
Financial Times (London): "Armenians shot down a column of refugees escaping to Agdam. Azerbaijanis counted hundreds of bodies" (March 9th 1992).
Valeur Actuelle Journal (Paris): "Armenians destroyed the Azerbaijanis of Karabakh massacring more than a hundred of Muslim settlements". (March 14th 1992).
Le Mond: "Foreign journalists based in Agdam saw 3 persons scalped and with pulled out nails among the women and children killed in Khojaly. That is not an Azerbaijani propaganda, but reality". (March 14th 1992).
3. Το Αζερμπαϊτζάν κατηγορεί ανοιχτά τους Αρμένιους αξιωματούχους για το έγκλημα αυτό...

Η άμεση ανάμιξη και ευθύνη των αρμενικών αρχών για το έγκλημα αυτό δεν αποτελεί μυστικό για κανέναν. Όλη η επιχείρηση της κατοχής της πόλης Χοτζαλί και της εξόντωσης των κατοίκων της είχε σχεδιαστεί από τις ένοπλες δυνάμεις της Αρμενίας, οι οποίες μέχρι τότε είχαν ήδη καταλάβει ένα μεγάλο μέρος του Ναγκόρνο - Καραμπάχ. Ο σημερινός Πρόεδρος της Αρμενίας Σερζ Σαρκσιάν αναγνώρισε ανοιχτά το ρόλο των Αρμενίων στρατιωτικών στο εν λόγω έγκλημα. Σε μια συνέντευξη με τον Βρετανό δημοσιογράφο Thomas de Waal, που στη συνέχεια δημοσιεύθηκε σε βιβλίο, δήλωσε τα εξής: "Πριν από τα γεγονότα στην πόλη Χοτζαλί, οι Αζέροι πίστευαν ότι μπορούν να αστειεύονται μαζί μας, νόμιζαν ότι οι Αρμένιοι είναι άνθρωποι που δεν θα σήκωναν πότε το χέρι τους κατά του άμαχου πληθυσμού. Όμως καταφέραμε να σπάσουμε το στερεότυπο αυτό". (Thomas de Waal, "Black Garden: Armenia and Azerbaijan through peace and war", NYU Press, 2003, page 169-172). Μετά από μια τέτοια ομολογία χρειάζεστε κάποιο άλλο επιχείρημα;
4. Υπήρχε κάποια διεθνής νομική εκτίμηση για τα τραγικά γεγονότα του Χοτζαλί;
Πρώτα απ 'όλα, θα ήθελα να σημειώσω ότι, δεδομένης της μεγάλης κλίμακας και της φύσης των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν σε βάρος των άμαχων κατοίκων του Αζερμπαϊτζάν στην πόλη Χοτζαλί, οι πράξεις αυτές εμπίπτουν στον ορισμό των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Λαμβάνοντας υπόψη τις περιστάσεις αυτές, την περίοδο 2010-2013 τα Κοινοβούλια μιας σειράς χωρών - του Περού, του Μεξικού, της Κολομβίας, του Καναδά, του Πακιστάν, της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, της Ρουμανίας και της Ιορδανίας, καταδίκασαν το γεγονός ως "μαζική σφαγή και έγκλημα κατά της ανθρωπότητας". Οι 15 Πολιτείες των ΗΠΑ το έχουν ήδη αναγνωρίσει ως "σφαγή".
Η εκστρατεία συνεχίζεται. Δράττομαι της ευκαιρίας να καλέσω την Ελληνική Βουλή, τις μη κυβερνητικές οργανώσεις της Ελλάδας να μην αγνοούν τη διεθνή εκστρατεία, καταγγέλλοντας τα εγκλήματα της Αρμενίας, και να δώσουν την πολιτική και νομική εκτίμηση των εγκλημάτων του Χοτζαλί.
5. γιατί είναι τόσο σημαντικό για σας να υπάρχει μια πολιτική και νομική αξιολόγηση αυτής της τραγωδίας;
Η Διεθνής Εκστρατεία για την καταγγελία των εγκλημάτων των αρμενικών στρατιωτικών έχει μεγάλη σημασία, όχι μόνο για τη μνήμη όλων των σκοτωμένων και άγρια βασανισμένων πολιτών του Αζερμπαϊτζάν. Είναι σημαντική για όλους τους λαούς του κόσμου. Ας θέσουμε ένα ερώτημα - γιατί συνέβη η τραγωδία του Χοτζαλί; Επειδή όλα τα προηγούμενα εγκλήματα πολέμου εναντίον του λαού του Αζερμπαϊτζάν, για τα οποία ήταν ένοχοι οι αρμενικές στρατιωτικές συμμορίες και πολιτικοί της Αρμενίας, έμειναν ατιμώρητα, μεταξύ τους:
• η γενοκτονία του 1918, όταν στο Μπακού και σε άλλες περιοχές της χώρας σκοτώθηκαν περισσότεροι από 30.000 άμαχοι πολίτες,
• οι μαζικές σφαγές των Αζέρων στην Αρμενίας το 1918 – 1920,
• η απέλαση 150.000 Αζέρων από την Αρμενία το 1948 - 1953, κατά τη διάρκεια της οποίας σκοτώθηκαν χιλιάδες οικογένειες,
• η απέλαση από την Αρμενία περίπου 250.000 Αζέρων από τα εδάφη που ιστορικά τους ανήκουν το 1987-1988. Μετά την οποία η Αρμενία μετατράπηκε σε "εθνικά καθαρή" χώρα, καθώς σύμφωνα με τα Ρωσικά στατιστικά στοιχεία, το 1918 οι Αζέροι αντιπροσώπευαν πάνω από το 30% του πληθυσμού της Αρμενίας.

Μια απέλαση μετά την άλλη, μια εθνοκάθαρση μετά την άλλη, μια γενοκτονία μετά την άλλη. Οι Αρμένιοι στρατιωτικοί και πολιτικοί δεν έχουν τιμωρηθεί ποτέ για τα εν λόγω εγκλήματα. Έτσι, είχαν αποκτήσει την αίσθηση της απόλυτης ατιμωρησίας. Έτσι, διέπραξαν το Χοτζαλί. Εν τούτοις, απαντώντας στην ερώτηση σας, θέλω να σημειώσω ότι μια τέτοια αξιολόγηση είναι πολύ σημαντική για να εξασφαλιστεί το γεγονός ότι τέτοια εγκλήματα δε θα μείνουν ατιμώρητα, ότι δε θα υπάρξουν ξανά τραγωδίες όπως αυτή του Χοτζαλί.

Μετά την εμφάνισή του στη συνδιάσκεψη της «Ελιάς», ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης δίνει το «παρών» και με ένα εκτενές άρθρο του στο Έθνος της Κυριακής, με τίτλο «Η χώρα χρειάζεται ρεαλισμό».Το τέλος της περιόδου των μνημονίων, σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό, δεν θα σημάνει μια γοργή επιστροφή στην ομαλότητα, μια και τα αλληλένδετα προβλήματα σε Ελλάδα και ευρωζώνη δεν μπορούν να λυθούν ως δια μαγείας, αλλά με επίπονη προσπάθεια, υπερβάσεις και ανατροπές σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Η χώρα, τονίζει ο κ. Σημίτης, πρέπει να συνειδητοποιήσει τα προβλήματά της και να ασχοληθεί ουσιαστικά με αυτά, για να τα ξεπεράσει.

Ολόκληρο το άρθρο του Κώστα Σημίτη:

Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση βασίζουν τις εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις τους στην κοινή υπόθεση ότι το τέλος της περιόδου των μνημονίων θα σημάνει μια γοργή επιστροφή στην ομαλότητα. Βεβαιώνουν ότι οι συνταγές που προσφέρουν θα εξασφαλίσουν τη δραστική ανάκαμψη της χώρας. Τα αλληλένδετα προβλήματα, που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και η Ευρωζώνη, δεν μπορούν όμως να λυθούν ως διά μαγείας σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, όπως αφήνουν να εννοηθεί οι διαβεβαιώσεις αυτές. Χρειάζονται συστηματική και επίπονη προσπάθεια, ριζικές υπερβάσεις και ανατροπές και στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη. Μία σύντομη απαρίθμηση των κρίσιμων θεμάτων της χώρας δείχνει το εύρος της επιβεβλημένης αλλαγής.

1. Η παραγωγική βάση της χώρας είναι περιορισμένη, η ποιότητα των προϊόντων χαμηλή, οι τεχνολογικές γνώσεις ανεπαρκείς, το κόστος παραγωγής υψηλό.

2. Συνέπεια είναι η χαμηλή ανταγωνιστικότητα. Η παραγωγή που δεν βρίσκει διεξόδους στις διεθνείς αγορές δεν μπορεί να στηρίξει σταθερούς ρυθμούς ανάπτυξης.

3. Η Ελλάδα ξοδεύει περισσότερο απ' ό,τι παράγει. Η οικονομική πολιτική προσαρμοζόταν κατά κανόνα στα αιτήματα διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Αποτέλεσμα ήταν το κράτος παροχών, η πελατειακή πολιτική και η πλημμύρα των συντεχνιακών ομάδων. Συνέπεια ήταν τα συνεχή ελλείμματα των προϋπολογισμών, των ισοζυγίων πληρωμών, το αυξανόμενο δημόσιο χρέος και η σημερινή κρίση. Το πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικό σύστημα παραμένει όμως περίπου το ίδιο, παρόλο που χρεοκόπησε αμετάκλητα.

4. Το κράτος είναι αναποτελεσματικό. Το χαρακτηρίζουν οι υστερήσεις στην οργάνωση της διοίκησης, το χαμηλό επίπεδο των γνώσεων και των ικανοτήτων των υπαλλήλων, οι δαιδαλώδεις διαδικασίες, η πολυνομία, η τυπολατρία.

5. Η ανεργία. Η μη παραγωγική απασχόληση. Η πληθώρα μεταπρατών, μεσαζόντων, διαμεσολαβητών, ο υπερβολικός αριθμός δημοσίων υπαλλήλων σε σχέση με τα καθήκοντα που επιτελούν, το μεγάλο ποσοστό αυτοαπασχολουμένων λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων ανεύρεσης ικανοποιητικής εργασίας.

6. Οι δυσκολίες στην πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων λόγω έντονης αντίδρασης του πλέγματος εξουσίας που διαμόρφωσε η συλλειτουργία κομμάτων, συντεχνιών οικονομικών συμφερόντων και πελατειακών δικτύων. Η χωρίς ενδοιασμούς αντιπαλότητα που χαρακτηρίζει την πολιτική ζωή.

Δεν υπάρχουν λύσεις σε αντιπαρά­­θεση με την ΕΕ ή αδιαφορώντας για τις εξελίξεις στον ευρωπαϊκό χώρο

Τα προβλήματα της χώρας δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν από την Ελλάδα είτε σε αντιπαράθεση με την Ευρωπαϊκή Eνωση είτε αδιαφορώντας για τις εξελίξεις στον ευρωπαϊκό χώρο. Η Ελλάδα είναι ενταγμένη από τα πράγματα στο ευρωπαϊκό και στο διεθνές σύστημα οικονομικής και πολιτικής συνεργασίας. Η αυτονομία της χώρας λειτουργεί μέσα σε ένα υπέρτερο πλαίσιο καθοριστικό για τις δυνατότητές της και άρα τις επιλογές της. Παρ' όλα αυτά πιστεύουμε ότι όλοι οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να συμμορφωθούν με τη θέλησή μας οτιδήποτε και αν ζητήσουμε. Διαμαρτυρόμαστε για τους τοκογλυφικούς τόκους που πρέπει να πληρώσει η χώρα.

Παρ' όλα αυτά προσφεύγουμε πάντα στις ίδιες αγορές για να δανειστούμε, επειδή κανένας άλλος δεν μας δανείζει. Το λογικό συμπέρασμα, να ξοδεύουμε λιγότερο για να μη δανειζόμαστε, θεωρείται έκφραση μιας ανάλγητης πολιτικής λιτότητας. Eντονη δυσπιστία αντιμετωπίζει και το συμπέρασμα ότι πρέπει να είμαστε μέλη ενός υπερεθνικού συνόλου, όπως η Ευρωζώνη. Oμως μόνοι μας δεν έχουμε την απαραίτητη εμπιστοσύνη των διεθνών επενδυτών και αγορών, τη δυνατότητα να εξασφαλίζουμε χρηματοδοτήσεις για την ανάπτυξη με χαμηλότερο επιτόκιο ή την εξασφάλιση ότι μπορούμε να προσφύγουμε στους μηχανισμούς στήριξης της Ευρωζώνης που βοηθούν τα κράτη-μέλη σε ώρα κρίσης.

Αναπόφευκτες οι νέες κρίσεις όσο θα υπάρχει αισθητή διαφορά ανταγωνι­στικό­τητας μεταξύ των εταίρων

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη αντιμετωπίζουν και αυτές μια σειρά από προβλήματα που είτε συναρτώνται με την αντιμετώπιση του ελληνικού θέματος, είτε με την πρόληψη μιας παρόμοιας κρίσης στο μέλλον. Τέτοια είναι:

1. Η διαφορά επιπέδων ανάπτυξης μεταξύ του πυρήνα της Ενωσης και της περιφέρειάς της, η μειωμένη ανταγωνιστικότητα των περιφερειακών χωρών και τα μεγάλα ελλείμματα στο ισοζύγιο πληρωμών τους. Συνέπεια της κατάστασης αυτής είναι ο αυξανόμενος δανεισμός και το αυξανόμενο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος των περιφερειακών χωρών. Κατά τις χώρες του πυρήνα η θεραπεία του φαινομένου αυτού απαιτεί δημοσιονομικούς περιορισμούς και συνεχή διαρθρωτικά μέτρα. Είναι κατ' αυτούς η πολιτική που θα επιτρέψει στις χώρες της περιφέρειας να υπερβούν από μόνες τους τις δυσκολίες τους παρά το ανταγωνιστικό περιβάλλον. Πρόκειται για μια ωραιοποίηση της κατάστασης. Στην πραγματικότητα παροδικές βελτιώσεις και νέες κρίσεις θα είναι αναπόφευκτες στην περιφέρεια και θα διαδέχονται η μία την άλλη όσο θα υπάρχει αισθητή διαφορά ανταγωνιστικότητας μεταξύ των εταίρων.

2. Λύση αποτελεί είτε η αμοιβαιοποίηση των χρεών που δεν επιτρέπεται σήμερα είτε η δημιουργία ενός συστήματος μεταφοράς πόρων προς την περιφέρεια πέραν των υφισταμένων σήμερα μεταβιβάσεων των διαρθρωτικών ταμείων. Τα θέματα αυτά παραμένουν ωστόσο ταμπού στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Απόλυτη σιωπή συνάντησαν και άλλες προτάσεις π.χ. για τη δημιουργία ενός υπερεθνικού συστήματος ασφάλισης, που θα παρέχει στοχευμένη στήριξη σε χώρες που έχουν υποστεί σοβαρά οικονομικά πλήγματα.

3. Η κρίση αντιμετωπίστηκε με μέτρα που δεν προβλέπονταν στις Συνθήκες και ήταν μάλιστα αντίθετα στο πνεύμα τους, όπως το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθεροποίησης (EFSF) και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθεροποίησης (ESM). Μια πληθώρα νέων ρυθμίσεων, όπως το Δημοσιονομικό Σύμφωνο και το «Ευρωπαϊκό εξάμηνο», και ένα σύνολο κανονισμών (six pack/two pack) καθόρισαν νέους κανόνες ελέγχου των δημοσιονομικών κάθε χώρας. Οι προϋπολογισμοί των κρατών-μελών π.χ. τώρα πια ελέγχονται και εγκρίνονται από το ευρωπαϊκό κέντρο. Το σύστημα παρακολούθησης και ελέγχου είναι όμως πολύπλοκο, δυσεφάρμοστο και ελλιπές. Ασαφές παραμένει ποιος θα το αποτιμά και πώς θα διαμορφώνεται η οικονομική και η δημοσιονομική πολιτική για το σύνολο της Ευρωζώνης. Η Ευρωζώνη χρειάζεται οπωσδήποτε μια οικονομική κυβέρνηση ικανή να την καθοδηγεί. Το θέμα της οικονομικής διακυβέρνησης έχει συζητηθεί στην Ευρωζώνη με πενιχρά αποτελέσματα μέχρι σήμερα. Αλλαγές σ' αυτή την κατεύθυνση δεν είναι επιθυμητές απ' όλες τις χώρες του πυρήνα.

Υπάρχει ανάγκη για δράσεις που θα εξισορροπούν τις διαφορές μεταξύ κέντρου και περιφέρειας

4. Η ανάγκη στενότερης συνεργασίας μεταξύ των κρατών-μελών και δραστικής επέκτασης της ενιαίας διακυβέρνησης είναι αναμφισβήτητη. Από όλους σχεδόν αναγνωρίζεται ότι το κοινό νόμισμα χωρίς ενιαία δημοσιονομική πολιτική για το σύνολο της Ευρωζώνης θα παρουσιάζει συνεχώς προβλήματα. Κοινός τόπος είναι επίσης η ανάγκη ενός ενιαίου προϋπολογισμού για την Ευρωζώνη, ώστε να πραγματοποιούνται δράσεις που θα εξισορροπούν τις διαφορές μεταξύ κέντρου και περιφέρειας και θα επιτρέπουν τις πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη των υποδομών, τη βελτίωση της εκπαίδευσης και την προστασία του περιβάλλοντος σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ζητούμενο είναι και κοινοί φορολογικοί κανόνες ώστε να αποφεύγεται το φορολογικό ντάμπινγκ και η φοροδιαφυγή κυρίως των πολυεθνικών επιχειρήσεων.

Είναι απαραίτητη η θεσμοθέτηση ενός υπουργείου Οικονομικών της Ένωσης

5. Η εμβάθυνση όμως της ολοκλήρωσης στο επίπεδο της Ευρωζώνης θέτει σημαντικά προβλήματα και προκαλεί έντονες αντιδράσεις. Ήδη έχει επισημανθεί το πρόβλημα της δημοκρατικής νομιμοποίησης των αποφάσεων των εκτελεστικών ευρωπαϊκών οργάνων. Η εξουσία βρίσκεται σήμερα με τρόπο ασυμμετρικό στα χέρια των χωρών με τη μεγαλύτερη οικονομική ισχύ και των κεντρικών γραφειοκρατικών μηχανισμών της Ένωσης ιδίως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Οι λαοί που εφαρμόζουν τις αποφάσεις τους ελάχιστες δυνατότητες έχουν να τις αμφισβητήσουν μέσω των αντιπροσωπευτικών οργάνων της ΕΕ. Εκείνοι που παίρνουν τις αποφάσεις δεν λογοδοτούν ούτε κρίνονται για τις πράξεις τους. Το δημοκρατικό έλλειμμα στην Ένωση αποτελεί κοινό τόπο. Όπως και το διαζύγιο μεταξύ εξουσίας και υποχρέωσης λογοδοσίας.

Η αποκατάσταση της δημοκρατικής λειτουργίας στο σύστημα της διακυβέρνησης της Ευρωζώνης αποτελεί αντικείμενο συζητήσεων σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο. Έχει προταθεί, μεταξύ άλλων, η θεσμοθέτηση ενός κοινοβουλίου της Ευρωζώνης που θα αποτελείται είτε από τους βουλευτές του Ευρωκοινοβουλίου που εκπροσωπούν τα κράτη μέλη της ΟΝΕ ή από εκπροσώπους των εθνικών κοινοβουλίων. Διαδεδομένη είναι επίσης η γνώμη ότι για να επιτευχθεί μια ενιαία και αποτελεσματική διακυβέρνηση είναι απαραίτητη η θεσμοθέτηση ενός υπουργείου οικονομικών της Ένωσης. Ο υπουργός θα επιλέγεται και θα λογοδοτεί στο κοινοβούλιο της Ευρωζώνης. Πιο συντηρητικές προτάσεις προβλέπουν τη σύσταση μιας «Επιτροπής Εποπτείας του ευρώ» στην οποία θα συμμετέχουν εκατό εκπρόσωποι των εθνικών κοινοβουλίων και ανάλογος αριθμός ευρωβουλευτών. Η Επιτροπή αυτή θα έχει ελεγκτικές αρμοδιότητες.

6. Οι προτάσεις για έναν νέο τρόπο συνολικής διακυβέρνησης της Ένωσης δεν έχουν μέχρι τώρα απασχολήσει συστηματικά είτε τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών είτε τα όργανα της Ένωσης στις μεταξύ τους επίσημες συζητήσεις. Ούτε είναι πιθανό να τις απασχολήσουν άμεσα, αν και προβληματισμοί εκφράζονται από διάφορες πλευρές. Συναντούν τις έντονες αντιρρήσεις ορισμένων κρατών, που φοβούνται ότι θα χάσουν κάθε δυνατότητα επιρροής στις εξελίξεις σε περίπτωση πολιτικής ενοποίησης. Ένα πρόσθετο ιδιαίτερα σοβαρό εμπόδιο είναι ότι η αποδοχή των προτάσεων αυτών προϋποθέτει την αλλαγή των Συνθηκών. Έντονη βούληση για την τροποποίησή τους δεν υπάρχει όμως κάτω από τις κρατούσες συνθήκες. Οι πολίτες σε αρκετές χώρες, αν και θέλουν να υπάρξει μια αποτελεσματικότερη λειτουργία της Ευρωζώνης, φαίνεται να αμφισβητούν τη θεσμοθέτηση μιας υπερεθνικής οικονομικής ή και πολιτικής εξουσίας που θα μπορεί να αποφασίζει για θέματα της χώρας τους ανεξάρτητα από την άποψη της κυβέρνησης ή του κοινοβουλίου τους. Πιο εφικτή είναι μια νέα Συνθήκη για την Ευρωζώνη, η οποία θα ενοποιήσει τις σημερινές πολλαπλές ρυθμίσεις σ' ένα πιο λειτουργικό πλαίσιο και θα θεσμοθετήσει τις αναγκαίες αλλαγές για μια οικονομική κυβέρνηση που επιλέγεται και λογοδοτεί δημοκρατικά.

Το πρόβλημα μιας συντονισμένης αποτελεσματικής δράσης των χωρών της Ευρωζώνης δεν αφορά μόνο την υπέρβαση της σημερινής κρίσης και την αποφυγή νέων κρίσεων στο μέλλον. Αφορά το πολύ σοβαρότερο θέμα της ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης απέναντι στις ΗΠΑ, στην Κίνα και του ελέγχου των συνεπειών της παγκοσμιοποίησης. Οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες. Σ' έναν πολυπολικό κόσμο, όπου οι άλλες μεγάλες δυνάμεις θα αυξάνουν τις σφαίρες επιρροής τους, η Ευρώπη για να διατηρήσει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο θα πρέπει να ενισχύσει τις δυνατότητές της και να μιλά με μια φωνή. Αλλιώς θα επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις ότι σε μια πεντηκονταετία καμιά από τις ευρωπαϊκές χώρες δεν θα ανήκει πια στις οχτώ σημαντικότερες χώρες του κόσμου παρ' όλο που σήμερα ανήκουν σ' αυτές τέσσερις.

Με ενημέρωση θα γίνουν κατανοητά τα προβλήματα, οι νομοτέλειες, οι περιο­ρισμοί και οι δυνατότητες της χώρας

Για την Ελλάδα, το διακύβευμα των ευρωεκλογών δεν αφορά το μνημόνιο. Όχι μόνο γιατί θα παύσει να ισχύει στη διάρκεια του έτους, αλλά και γιατί στην Ευρωζώνη ισχύουν ήδη παραπλήσιοι κανόνες που δεσμεύουν τα μέλη της στην τήρηση συγκεκριμένων επιδιώξεων, στην προώθηση διαρθρωτικών μεταβολών και στον σεβασμό των δημοσιονομικών στόχων. Το διακύβευμα των ευρωεκλογών είναι για τη χώρα η διαμόρφωση μιας πολιτικής ατζέντας για την αντιμετώπιση της υστέρησής της στο πλαίσιο της συμμετοχής στην Ευρωζώνη αλλά και για την ανάπτυξη της Ένωσης προς ένα καλύτερο πρότυπο – προς την οικονομική, δημοσιονομική και τελικά πολιτική ενοποίηση ως δημοκρατική Ένωση αλληλεγγύης, κοινωνικής δικαιοσύνης και συνοχής. Αυτό προϋποθέτει όμως και άποψη και στόχους για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον ρόλο της χώρας στην προσπάθεια αυτή.

Στόχος της εκλογικής αναμέτρησης δεν πρέπει να είναι η αντιπαράθεση γύρω από τα θέματα της τρέχουσας εσωτερικής πολιτικής και βεβαίως όχι το κυνήγι του σταυρού. Επιδίωξή της πρέπει να είναι η ενημέρωση των πολιτών, ώστε να γίνουν κατανοητά τα προβλήματα, οι υπάρχουσες νομοτέλειες, οι περιορισμοί και οι δυνατότητες της χώρας. Να συνειδητοποιήσουν την πραγματικότητα, να αποδεχθούν και να στηρίξουν τις επιβεβλημένες προσπάθειες. Να αλλάξουν οι νοοτροπίες ώστε οι πολίτες να μη ζουν σ' έναν μικρόκοσμο αποσυνδεδεμένο από τις παγκόσμιες εξελίξεις με τη φαντασίωση ότι είναι σε θέση να αποφύγουν τις συνέπειες της ευρωπαϊκής ενοποίησης και της παγκοσμιοποίησης, ότι μπορούν άκοπα και χωρίς συνέπειες να διαφωνούν και να επιβάλλουν τη θέλησή τους. Η χώρα χρειάζεται να συνειδητοποιήσει τα προβλήματά της και να ασχοληθεί ουσιαστικά με αυτά για να τα ξεπεράσει. Χρειάζεται ρεαλισμός.

Τι κρίνεται στην ευρω­κάλπη

Το διακύβευμα των ευρωεκλογών είναι για τη χώρα η διαμόρφωση μιας πολιτικής ατζέντας για την αντιμετώ­πιση της υστέρησής της στο πλαίσιο της συμμετοχής στην Ευρωζώνη αλλά και για την ανά­πτυ­ξη της Ένωσης προς ένα καλύτε­ρο πρότυπο. Αυτό προϋποθέτει όμως και άποψη και στόχους για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον ρόλο της χώρας στην προσπάθεια αυτή.

Δημο­κρα­τι­κό έλλειμμα

Η εμβάθυνση της ολοκλήρωσης στο επίπεδο της Ευρωζώνης θέτει σημαντικά προβλή­ματα και προκαλεί έντονες αντιδρά­σεις. Ήδη έχει επισημανθεί το πρόβλημα της δημο­κρατικής νομιμοποίησης. Η εξου­σία βρίσκεται με τρόπο ασυμμε­τ­ρι­κό στα χέρια των χωρών με τη μεγαλύτερη οικονομική ισχύ και των κεντρι­κών γραφειοκρατικών μηχανισμών... Το δημοκρατικό έλλειμμα στην Ένωση αποτελεί κοινό τόπο.

Μιλώντας στους βουλευτες του κόμματος του ο κ. Βενιζέλος τους είπε πριν απο λιγο πως αν αποτύχει η στρατηγικη εφόδου του ΣΥΡΙΖΑ για δεύτερη φορα και στις ευρωεκλογες τότε ολα θα ξανά γραφτούν απο την αρχη. Το σχολιο του κ. Βενιζέλου εγινε με αφορμή οτι ο ΣΥΡΙΖΑ ειναι μέρος του συστήματος και δεν μπορει να υποστηρίζει πως ειναι αντισυστημική δύναμη οπως έκανε το 2009.

Μετά τα όσα έχει αλλάξει και θέλει να αλλάξει στην καθημερινή ζωή των πολιτών, η Τρόικα έρχεται τώρα να αποδομήσει όλα όσα ξέραμε και στην πολιτική ζωή ζητώντας άμεσα, διαφάνεια στην πολιτική σκηνή και ειδικότερα στις χρηματοδοτήσεις των κομμάτων.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η Τρόικα έχει θεσπίσει έναν άξονα αλλαγών τις οποίες και προτείνει στην ελληνική κυβέρνηση και διαμορφώνοντραι ως εξής:

Διαμόρφωση νέου νομοθετικού πλαισίου για τη χρηματοδότηση των κομμάτων και υποψηφίων βουλευτών. Το υφιστάμενο σύστημα έχει αποδειχθεί παντελώς ανεπαρκές στον έλεγχο του λεγόμενου «μαύρου χρήματος», ενώ έχει επιτρέψει τον υπερδανεισμό των κομμάτων με τον τελικό λογαριασμό να επιβαρύνει τους φορολογούμενους.
Θέσπιση κώδικα δεοντολογίας για υπουργούς και βουλευτές.
Καθιέρωση ασυμβίβαστων για τους κρατικούς αξιωματούχους σε σχέση με επαγγελματικές και οικονομικές δραστηριότητες. Τώρα, είναι δυνατή η άσκηση «αφανούς» οικονομικής δραστηριότητας μέσω συνεργατών ή συγγενικών προσώπων, με αποτέλεσμα να δημιουργείται το έδαφος για σύγκρουση συμφερόντων των κρατικών αξιωματούχων κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
Νέες ρυθμίσεις για την ενίσχυση της διαφάνειας στις δημόσιες συμβάσεις και προμήθειες.
Το συγκεκριμένο έγγραφο έχει ήδη φτάσει στα κατάλληλα χέρια στο Μέγαρο Μαξίμου, ενώ όπως αναφέρει η Καθημερινή, αποτελεί κομμάτι του «μνημονίου κατανόησης» μεταξύ της κυβέρνησης και της Τρόικας που θα οδηγήσει στην πολυπόθητη εκταμίευση της επόμενης δόσης.

Φωτογραφία: Eurokinissi

Στην πρωινή εκπομπή του Mega βρέθηκε ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος κατηγόρησε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για το γεγονός πως δεν κλήθηκε να συμμετάσχει στην «Ελιά», ενώ άφησε αιχμές για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, για τον οποίο τόνισε πως κάνει ό, τι θέλει μέσα στο κόμμα.

Αναλυτικά, ο Θεόδωρος Πάγκαλος είπε: «Θεωρώ ότι με απέκλεισε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Δεν με κάλεσαν στην Ελιά, με απέκλεισαν για κάποιο λόγο, τον οποίο δεν γνωρίζω από το περιβάλλον μου, δεκάδες άνθρωποι έχουν κληθεί. Θέλω να σας αποδείξω, πόσο ηλίθιοι είναι αυτοί που δεν με κάλεσαν. Αν με καλούσαν και δεν πήγαινα, θα έπρεπε να δικαιολογηθώ γιατί δεν πήγα. Είναι πολύ δύσκολο να πρέπει να αγαπάς αυτούς που σε μισούν. Θεωρώ ότι απεκλήσθην από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και είμαι εκτός Ελιάς. Το ΠΑΣΟΚ που αποκλείει δεν είναι το ΠΑΣΟΚ που μπορεί να συνενώσει. Είναι ένας πολύ μικρός πυρήνας ατόμων γύρω από έναν αρχηγό, ο οποίος κάνει ότι θέλει».

Την υποψηφιότητα του έγκλειστού στις φυλακές Κορυδαλλού βουλευτή Μαγνησίας της Χρυσής Αυγής, Παναγιώτη Ηλιόπουλου, για την Περιφέρεια Θεσσαλίας παρουσίασαν το απόγευμα του Σαββάτου στην Λάρισα οι βουλευτές Ηλίας Κασιδιάρης και Ηλίας Παναγιώταρος.

Η παρουσίαση της υποψηφιότητας της έγκλειστου βουλευτή όσο και των αντιπεριφερειαρχών των τεσσάρων θεσσαλικών νομών έγινε σε κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης, παρουσία ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων, που είχαν αποκλείσει την περιοχή, καθώς σε απόσταση αναπνοής υπήρχε συγκέντρωση ομάδας αντιεξουσιαστών οι οποίοι φώναζαν αντιφασιστικά συνθήματα.

Στην διάρκεια της παρουσίασης του συνδυασμού, που φέρει το όνομα «Ελληνική Αυγή για την Θεσσαλία», τηλεφωνική παρέμβαση από τις φυλακές Κορυδαλλού έκανε ο υποψήφιος περιφερειάρχης Π. Ηλιόπουλος, ο οποίος κάλεσε τα μέλη του κόμματος σε συνεχή αγώνα μέχρι την νίκη.

Νωρίτερα οι δυο βουλευτές είχαν επισκεφθεί τα Φάρσαλα, όπου και εγκαινίασαν γραφεία της Χρυσής Αυγής.

Οι φωτογραφιες ειναι χίλιες λέξεις κατα την κινέζικη παροιμία και στην περίπτωση της πανελλήνιας συνδιάσκεψης της ΕΛΙΑΣ φαινεται η παροιμία να ταιριάζει γάντι.
Δείτε φωτογραφιες ετσι οπως τραβήχτηκαν απο το φακό της eurokinissis.

​Φίλες και φίλοι, αυτή είναι η Ελιά!​Η Ελιά ενώνει και εμπνέει.
​Η Ελιά συμβολίζει την ειρήνη βεβαίως, την παραγωγή γιατί βγάζει καρπό, τη διάρκεια έχει μεγάλο χρόνο ζωής πάντα η ελιά, έχει αντοχή, είναι μεσογειακή, είναι νότια, συμβολίζει τον ευρωπαϊκό Νότο ως πολιτική έννοια, βαθιά προοδευτική.
Καλωσορίζω όλους εσάς που συμμετέχετε στην ιδρυτική αυτή πράξη εκπροσωπώντας το ΠΑΣΟΚ της κοινωνικής βάσης, εκπροσωπώντας όλες τις Κινήσεις, εκπροσωπώντας τη «Συμφωνία για τη νέα Ελλάδα» με επικεφαλής του Ανδρέα Λοβέρδο, την «Πολιτεία Β» που την εκπροσώπησε ο Γιάννης Διακουλάκης, τους «Νέους Μεταρρυθμιστές» εκ μέρους των οποίων μίλησε ο Γιάννης Ράπτης, τη «Δυναμική Ελλάδα» που εξέφρασε ο Ηλίας Μόσιαλος, την «Πολιτεία 2012» που εκπροσωπεί με μεγάλη θέρμη πάντα ο Γιάννης Τούντας, την Κίνηση «Μπροστά» που εκπροσώπησε με νεανικό λόγο ο Παναγιώτης Βλάχος και βέβαια τους «58» εκ μέρους των οποίων μίλησε ο Γιάννης Βούλγαρης.
Καλωσορίζω όλους τους φίλους μας σε όλη την Ελλάδα, στελέχη μέλη και φίλους του ΠΑΣΟΚ και όλων των άλλων φορέων, αλλά κυρίως καλωσορίζω όσους νιώθουν ότι εκφράζονται από τη δυναμική της Δημοκρατικής Παράταξης, από αυτό που πολλαπλασιάζει και δεν αθροίζει απλώς δυνάμεις.
Στέλνω από εδώ, από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, από την αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη», σήμερα που είναι η Μέρα της Γυναίκας και τιμάμε τη μνήμη και το όνομα της Μελίνας -της Μελίνας της Ελλάδας, της Ευρώπης και του κόσμου- χαιρετισμό συστράτευσης σε όλες τις δυνάμεις του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, των Ευρωπαίων Δημοκρατών και Σοσιαλιστών στις 28 χώρες – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα με την υποψηφιότητα του Martin Schulz, καλείται να σηκώσει το βάρος μιας εναλλακτικής προοδευτικής πρότασης για την Ευρώπη.
Απευθυνόμαστε φίλες και φίλοι, σε όλους τους Έλληνες που κατανοούν τον αγώνα που δίνουμε για τη χώρα. Ακόμη και αν κάποιες στιγμές εκφράζουν δυσαρέσκεια, ή αντιρρήσεις μέσα σε τόσο δύσκολες συνθήκες, που ισχύουν στη χώρα μας τα τελευταία πέντε χρόνια.
Απευθυνόμαστε σε όλους τους Έλληνες που ξέρουν ότι δεν υπήρχε, ούτε υπάρχει άλλος δρόμος ασφαλής για την οριστική υπέρβαση της κρίσης, που αναγνωρίζουν την προσπάθειά μας με λάθη, καθυστερήσεις, αδικίες, αλλά πλέον και αποτελέσματα με μια ορατή προοπτική οριστικής εξόδου από το Μνημόνιο, την τρόικα και την κρίση.
Λυπάμαι ειλικρινά για την απουσία της ΔΗΜΑΡ. Δυστυχώς φαίνεται να κυριαρχεί προς το παρόν, μια περίκλειστη και προσωποπαγής αντίληψη. Η ΔΗΜΑΡ δεν συνεργάζεται –λέει- με το ΠΑΣΟΚ του σήμερα, αλλά επαίρεται για τη συνεργασία της με κάθε πρόσωπο που προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ του χτες...!
Παρ' όλα αυτά δεν έχει ανακοπεί, ούτε μπορεί να ανακοπεί η συνεργασία σε δημοτικό, περιφερειακό και συνδικαλιστικό επίπεδο. Συνεργασία, που πάντα αποδεικνύεται επιτυχημένη και νικηφόρα.
Λυπάμαι πραγματικά και για την απουσία όποιων άλλων έπρεπε να είναι εδώ σήμερα και δεν είναι. Εδώ δεν βρίσκονται κάποιες ομάδες και κάποια πρόσωπα, εδώ βρίσκεται η ιστορική και αξιακή συνέχεια της Παράταξης. Ο καθένας φέρει και μια προσωπική ιστορική πολιτική και εθνική ευθύνη, για τον τρόπο με τον οποίο τοποθετείται απέναντι στα αιτήματα και τα προτάγματα της Παράταξης και κυρίως του τόπου.
Φίλες και φίλοι, τι μας ενώνει. Μας ενώνει η κοινή μας αναφορά στη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη, αναφορά ιστορική, αξιακή, κοινωνική, αλλά και πολιτική πρακτική. Μας ενώνει η πίστη στις αξίες της δημοκρατίας, του κοινωνικού κράτους Δικαίου, του πολιτικού φιλελευθερισμού, του ενεργού και υπεύθυνου πατριωτισμού.
Μας ενώνει η επιμονή στη σημασία της πολιτικής απέναντι σε φαινόμενα αμφισβήτησής της στο όνομα μιας αντίληψης είτε δήθεν τεχνοκρατικής, είτε δήθεν επικοινωνιακής, αισθητικής, στιλιστικής. Η πολιτική όμως είναι κάτι το σκληρό, κάτι το δύσκολο που αφορά την πραγματική ζωή πραγματικών ανθρώπων.
Μας ενώνει η πίστη στην Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία στις αξίες των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών που εκφράζει το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, στην περίσταση αυτή μέσα από την υποψηφιότητα του Martin Schulz.
Μας ενώνει αυτό που έχω ονομάσει «Κεντροαριστερά της ευθύνης», το προοδευτικό Κέντρο, η Δημοκρατική Αριστερά, κυρίως η κοινή μας αντίληψη για τη χώρα, για την κατάσταση ανάγκης, για το ότι αυτή η στρατηγική είναι η μόνη εθνική στρατηγική εξόδου από την κρίση.
Μας ενώνει σε τελική ανάλυση η κοινή μας αντίληψη για την αλήθεια και την ευθύνη.
Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Οι διεργασίες για τη συσπείρωση της Κεντροαριστεράς άρχισαν εδώ και πολύ καιρό, ενώ το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ μετείχαν στην Κυβέρνηση. Πρότασή μας ήταν η συγκρότηση ενός προοδευτικού πόλου μέσα στην κυβερνητική πλειοψηφία ώστε αυτή να αποκτήσει όσο γίνεται πιο εμφανή προοδευτικά χαρακτηριστικά, στις συγκεκριμένες της επιλογές.
Η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ δεν ήθελε τη συνεργασία ακόμη και όσο μετείχε μαζί μας στην Κυβέρνηση. Μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την Κυβέρνηση συνεργασίας τον Ιούνιο του 2013, η συμμετοχή στην Κυβέρνηση επιχειρείται να μετατραπεί σε κριτήριο διαχωρισμού.
Πράγματι ισχύει αυτό το κριτήριο γιατί είναι κριτήριο υπευθυνότητας και συνέπειας. Αλλά θα μου επιτρέψετε να πω ότι αυτό το κριτήριο λειτουργεί υπέρ του ΠΑΣΟΚ και τελικά υπέρ όσων βρίσκονται σήμερα εδώ αποφασισμένοι να προχωρήσουμε.
Την ανάγκη συσπείρωσης της ευρύτερης Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης την εξέφρασαν πολλοί με το δικό τους τρόπο και οι «58» φυσικά ως ρεύμα γνώμης και καταλύτης. Αυτό έχει μεγάλη σημασία ακόμη κι αν αφορά όπως είπε ο Ανδρέας πριν από λίγο, σε σημαντικό βαθμό δυνάμεις που συνδέονται ιστορικά, πολιτικά, προσωπικά με το ΠΑΣΟΚ και επανασυσπειρώνονται με νέους όρους.
Συγκροτούμε λοιπόν σήμερα τη Δημοκρατική Παράταξη την Ελιά, χωρίς ηγεμονισμούς και αποκλεισμούς με αμοιβαίο και ουσιαστικό σεβασμό. Συγκροτούμε την Ελιά χωρίς πόζες, χωρίς υποκρισίες, χωρίς δήθεν αριστερούς συντηρητισμούς μιας μυξοπάρθενης αντίληψης για την πολιτική των αόριστων λόγων και της ανύπαρκτης πράξης, της ηθικολογικής αυτοπροστασίας που θυμίζει παρεκκλησιαστικές Οργανώσεις που φοβούνται τους αμαρτωλούς, μόνο που αμαρτωλοί είναι όλοι οι άνθρωποι στους οποίους απευθυνόμαστε.
Η αλήθεια και η ευθύνη φίλες και φίλοι, είναι τα δυο στοιχεία που διακρίνουν το σημερινό ΠΑΣΟΚ από άλλες εκδοχές του, βασισμένες στην εξουσία, τις παροχές, τα πελατειακά δίκτυα, τον προσωπικό, πολιτικό τυχοδιωκτισμό, τη θεσιθηρία και τον παραγοντισμό.
Φέρουμε βάρη πολιτικά. Έχουμε ευθύνη και φθορά λόγω συμμετοχής μακροχρόνιας στη διακυβέρνηση του τόπου. Βάρη εξ υποκειμένου, αλλά και βάρη εξ αντικειμένου, που δεν έχουν καμία σχέση με τα νέα μας στελέχη, με βουλευτές μας που έχουν εκλεγεί για πρώτη φορά το 2012 που δεν είχαν καμία συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας, άνθρωποι που έχουν κληθεί να βοηθήσουν στην Κυβέρνηση και ευρύτερα στον κρατικό μηχανισμό, στην ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ τώρα στη συγκρότηση της Ελιάς, οι οποίοι φέρουν τεκμήριο ευθύνης εξ αντικειμένου και κάποιοι που είχαν την προσωπική συμμετοχή, την προσωπική απόλαυση της εμπειρίας εξουσίας επί δεκαετίες, τώρα μας κάνουν κριτική εξ αριστερών και κρατούν αποστάσεις.
Φέρουμε φίλες και φίλοι βάρη ηθικά εμείς του ΠΑΣΟΚ λόγω απαράδεκτων συμπεριφορών συγκεκριμένων ανθρώπων, που εγκλημάτησαν και που τους απέβαλλε αμέσως η Παράταξη και κυρίως ας πούμε την αλήθεια τελείως απολύτως: φέρουμε βάρη ψυχολογικά λόγω της κόπωσης και του σοκ που έχει προκαλέσει η ανάγκη λήψης αντιδημοφιλών μέτρων.
Έχουμε δει στη διάρκεια της πολιτικής μας διαδρομής πολλοί από εμάς εξαιρετικά υψηλά ποσοστά αποδοχής, συμπάθειας και δημοφιλίας. Τότε όμως. Τώρα ξαναγνωριζόμαστε όλοι στη χώρα αυτή, γιατί ήρθε η στιγμή της αλήθειας και της ευθύνης.
Άλλωστε αυτά τα προβλήματα στα οποία αναφέρομαι ποιος δεν τα αντιμετωπίζει; Αυτός που έχει την «αθωότητά του» επειδή ποτέ δεν ήρθε αντιμέτωπος με κανένα πρόβλημα, με κανένα δίλημμα, με καμία δοκιμασία; Που δεν είχε καμία επαφή με την πραγματική πολιτική, με αυτό που λέγεται εξουσία και διαχείριση; Κάποιος που δεν μετέχει στη μάχιμη πολιτική, μπορεί πράγματι να διατυπώνει τα σχόλιά του, αλλά είναι παρατηρητής των εξελίξεων. Είναι πάντως εντυπωσιακή η προθυμία, με την οποία κάποιοι βιάζονται να χάσουν αυτή τους την αθωότητα...!
Νοσηρά φαινόμενα που βρίσκονται μέσα στην ανθρώπινη φύση δεν μπορούν φίλες και φίλοι να αμαυρώσουν τον ιστορικό, αξιακό και κοινωνικό πυρήνα της Παράταξης. Και επειδή εκφράζομαι εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ αναφέρομαι στο Κίνημα της αλλαγής που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, στα μεγάλα θεσμικά, αναπτυξιακά και κοινωνικά επιτεύγματα της μεταπολίτευσης που είναι η καλύτερη περίοδος της χώρας και των Ελλήνων. Και αυτό καλύπτει φυσικά και την περίοδο του Κώστα Σημίτη και την τελευταία Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που έδωσε τον αγώνα από το 2009 μέχρι το 2011 με τον Γιώργο Παπανδρέου.
Η χώρα όμως ζει τώρα κάτω από μια τεράστια επικοινωνιακή απάτη και συγκάλυψη. Είναι πάρα πολλοί αυτοί που αγωνίζονται να ξεχαστεί το γεγονός ότι έχουν μεσολαβήσει οι εκλογές του 2012 και μάλιστα οι διπλές, του Μαΐου και τελικά του Ιουνίου του 2012.
Υποδύονται ωσάν οι τελευταίες εκλογές στη χώρα να είναι οι εκλογές του φθινοπώρου του 2009 υπό συνθήκες προ κρίσης. Έτσι κρίνουν τη νομιμοποίηση της Κυβέρνησης και τη νομιμοποίηση της εθνικής στρατηγικής, με το επιχείρημα ότι άλλα ειπώθηκαν προεκλογικά, άλλα ριζικώς αντίθετα γίνονται μετεκλογικά, χωρίς έγκριση, χωρίς ψήφο, χωρίς εντολή, χωρίς νομιμοποίηση. Μα είναι έτσι;
Το Μάιο και ιδίως τον Ιούνιο του 2012 υπό συνθήκες τεχνητής και οξείας πόλωσης, παρουσιάστηκαν ενώπιον του ελληνικού λαού και αξιολογήθηκαν με πολύ καθαρό τρόπο στρατηγικές επιλογές και κατευθύνσεις, εν γνώσει των προβλημάτων, των δυσκολιών και των επιπτώσεων. Και εμείς δεν κάναμε τίποτε διαφορετικό μετεκλογικά από ό,τι είπαμε και υποστηρίξαμε προεκλογικά, παίρνοντας το ποσοστό που μας έδωσε ο ελληνικός λαός τελικά, το 12,4% πάνω στο οποίο στηρίζεται η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η κυβερνητική σταθερότητα, η εθνική στρατηγική.
Ο ελληνικός λαός απάντησε, επέλεξε και κυρίως απέκρουσε μια ολόκληρη στρατηγική εφόδου. Διαμορφώθηκε καθαρή κυβερνητική πλειοψηφία σε εκλογικά ποσοστά και σε βουλευτικές Έδρες και αυτή η καθαρή πλειοψηφία και εκλογική και κοινοβουλευτική υπάρχει και μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ.
Προσέξτε, φίλες και φίλοι, πολλοί θεωρούν ότι οι επικείμενες δημοτικές, περιφερειακές και ευρωπαϊκές εκλογές είναι μεγάλη δοκιμασία για την Κεντροαριστερά, για το χώρο μας, για την Κυβέρνηση, πρωτίστως οι επερχόμενες εκλογές είναι μια μεγάλη δοκιμασία για την αντιπολίτευση πρώτα και κύρια για το ΣΥΡΙΖΑ. Η στρατηγική εφόδου δεν αποδίδει, υπάρχει η οροφή, η οποία δεν μπορεί να ξεπεραστεί, θα αποτύχει η στρατηγική εφόδου και το αδιέξοδο θα είναι καταθλιπτικό και υπαρξιακό.
Πράγματι θα κριθούν όλα τα μεγάλα διακυβεύματα καθ' οδόν προς τις εκλογές, ούτε καν στις εκλογές. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ του 12,4% των εκλογών του Ιουνίου με την Κοινοβουλευτική του Ομάδα είναι αυτό πάνω στο οποίο ακουμπά η σταθερότητα, αλλά όχι η κυβερνητική σταθερότητα απλώς, η στρατηγική σταθερότητα της χώρας.
Γι' αυτό είναι πολλοί και επίμονοι αυτοί που θέλουν τη διάλυσή μας και βεβαίως αυτοί που νιώθουν ότι προσωπικά λόγω του ρόλου μου στο ΠΑΣΟΚ, στην Κυβέρνηση, στη συγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης τους εμποδίζω και χαίρομαι γιατί έχουν αυτό το αίσθημα. Πράγματι είμαι εδώ για να τους εμποδίσω και θα τους εμποδίσω μέχρι τέλους.
Στόχος μας ήταν και είναι πάντα μια Κυβέρνηση εθνικής ανάγκης και συνεργασίας με τη συμμετοχή όλων των υπεύθυνων φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων της χώρας. Αυτή ήταν και είναι πάντα η κανονική και υπεύθυνη λύση για τη διακυβέρνηση του τόπου, υπό συνθήκες εθνικής κρίσης. Υπό συνθήκες εθνικής κρίσης, χρειάζεται ενότητα, χρειάζεται συνευθύνη, χρειάζονται λύσεις οικουμενικές. Γι' αυτό πάντοτε απευθυνόμαστε σε όλες τις αυτοπροσδιοριζόμενες ως φιλοευρωπαϊκές και υπεύθυνες δυνάμεις του τόπου.
Αυτό όμως δεν έγινε το Μάιο του '10 δυστυχώς. Επιδιώχθηκε με κάποιο τρόπο χωρίς αποτέλεσμα στις αρχές του Ιουνίου του 2011, έγινε αναγκαστικά το Νοέμβριο του 2011 με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ, δυστυχώς με περιορισμένο χρονικό ορίζοντα. Είναι αυτό που προτείναμε το Μάιο του '12 με μια κατανομή δυνάμεων που έδινε προοδευτικό πρόσωπο σε μια Κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας Νέας Δημοκρατίας – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, ή έστω Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ. Όλοι όμως πλην του ΠΑΣΟΚ ήθελαν επανάληψη και τεχνητή πόλωση για μικρούς κομματικούς λόγους, πριν προκύψει ο «μικρός διπολισμός» -είναι εύστοχος ο όρος που χρησιμοποιεί ο Γιάννης Βούλγαρης- ενώ ο τρίτος πόλος υπήρχε ήδη ως άθροισμα του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ με κάποιους να κάνουν πως δεν τον βλέπουν.
Είναι αυτό που έγινε τελικά τον Ιούνιο του '12 με τα τρία Κόμματα και λειτούργησε ένα χρόνο στις πλάτες της υπομονής του ΠΑΣΟΚ, πάνω στις οποίες οργάνωναν τη γεμάτη αμοιβαία συμπάθεια και εκτίμηση συνεργασία τους, η Νέα Δημοκρατία και η ΔΗΜΑΡ, υπό τις ενθουσιώδεις επευφημίες πολλών Μέσων Ενημέρωσης.
Είναι αυτό που έπρεπε να διασφαλιστεί τον Ιούνιο του 2013 παρά τη θεσμική πρόκληση που έγινε στην ΕΡΤ με καθαρούς προγραμματικούς όρους, καθώς κάθε Κυβέρνηση συνεργασίας –αυτό συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη- είναι μια διαρκής προγραμματική διαπραγμάτευση. Μόνο που εδώ δεν είμαστε μόνοι στην προγραμματική διαπραγμάτευση, υπάρχουν δυστυχώς οι θεσμικοί μας εταίροι, υπάρχει η Ευρωζώνη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, υπάρχει η τρόικα, υπάρχουν οι σκληροί καταναγκασμοί του προγράμματος προσαρμογής, με αδυναμίες κατανόησης, στερεότυπα, εκβιασμούς και κινδύνους, οι οποίοι κίνδυνοι μπορεί να προέρχονται από την αδυναμία κατανόησης των δεδομένων όχι μόνο σε ελληνικό, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Στη διαδρομή αυτή το ΠΑΣΟΚ συνέχισε να πληρώνει δυσανάλογο κόστος. Συνέχισε όμως το σισύφειο έργο του κυρίως μέσω της ηρωικής του Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Προς τα μέλη της οποίας εκφράζω ατομικά προς την καθεμία και τον καθένα, τη βαθιά μου πολιτική εκτίμηση, τις θεσμικές μου ευχαριστίες και κυρίως τη συντροφική μου αγάπη.
Σε όλη αυτή τη διαδρομή έχω ακούσει φίλες και φίλοι και ακούω πολλά με ιώβεια υπομονή –λένε κάποιοι- αντίθετη –υποτίθεται- στον χαρακτήρα μου. Δεν ξέρω ποιος με ξέρει τόσο καλά, ώστε να νομίζει ότι είμαι λιγότερο υπομονετικός από ότι αποδεικνύει η πράξη, λιγότερο ανεκτικός, λιγότερο ανθεκτικός, λιγότερο επίμονος, περισσότερο βιαστικός, περισσότερο υπερήφανος ή αψίκορος, όποιος πιστεύει ότι θα φερόμουν διαφορετικά ή ότι θα φερθώ διαφορετικά, προφανώς δεν με ξέρει ή έχει ακούσει περιγραφές μου του 2007.
Και ταυτοχρόνως υπάρχουν κάποιοι που συνεργάστηκαν με τις προηγούμενες ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ της εξουσίας, αλλά έχουν υποτίθεται μεγάλη δυσκολία να συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ των κατακομβών, της εθνικής αλήθειας και ευθύνης.
Έχουμε ακούσει δίκαιες και τεκμηριωμένες κριτικές, αλλά και απολύτως άδικες και χυδαίες συκοφαντίες, ενώ αγωνιζόμαστε 4,5 χρόνια τώρα να κρατηθεί η χώρα όρθια.
Σε όλα αυτά υπάρχει μια ενιαία και απλή απάντηση: «οὐ σύ με λοιδορεῖς, ἀλλ᾿ ὁ τόπος» κατά κυριολεξία όμως. Όπου «τόπος» είναι η πατρίδα μας, η Ελλάδα μας, η πατρίδα μας που ταπεινώθηκε και ταπεινώνεται ακόμη οικτρά. Η πατρίδα μας, που έχασε τη δημοσιονομική και οικονομική της κυριαρχία και τη θεσμική της ισοτιμία μέσα στην Ευρώπη. Η πατρίδα μας, που βλέπει να κλονίζεται η πολιτική και κοινωνική της συνοχή. Η πατρίδα μας, που βλέπει να βγαίνει στην επιφάνεια ένας βόρβορος κρυμμένος και βολεμένος καλά μέσα στα Κόμματα εξουσίας της μεταπολίτευσης, βόρβορος ακροδεξιός ανοιχτά ή συγκεκαλυμμένα. Γιατί υπάρχουν φασίζουσες συμπεριφορές σε δήθεν προοδευτική, δημαγωγική και συντεχνιακή συσκευασία.
Η πατρίδα μας που βρέθηκε κολλημένη με την πλάτη στον τοίχο, μπροστά στην άμεση απειλή της ασύντακτης χρεοκοπίας, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά είναι και κοινωνική και θεσμική, δημοκρατική.
Μου λένε κάποιοι «είσαι άτυχος γιατί έτυχε να ασκείς τα καθήκοντα του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, του Υπουργού των Οικονομικών, του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, του Υπουργού των Εξωτερικών σε τόσο δύσκολες συνθήκες;», όχι είμαι πολύ τυχερός. Είμαι πολύ τυχερός γιατί παίρνω μέρος στον πόλεμο της γενιάς μου. Είμαι πολύ τυχερός γιατί εφάπτομαι με την πρόκληση της ιστορίας. Όλοι είμαστε τυχεροί. Όλες και όλοι! Γιατί σηκώνουμε αυτό το βάρος.
Κάποιοι έπρεπε να πάρουμε πάνω μας την εθνική προσβολή. Κανείς, πλην της νέας γενιάς της κατά κυριολεξία νέα γενιάς, δεν είναι αναμάρτητος στη χώρα μας. Η ευθύνη όμως των πολιτικών και ιδίως των πολιτικών ηγεσιών είναι ευθύνη θεσμική και ιστορική και όχι μόνο προσωπική.
Η κρίση μας έφερε στα σύνορα της σχέσης πολιτικής και ιστορίας και μας έθεσε μπροστά σε διλήμματα άλλου τύπου.
Ζούμε αυτές τις μέρες τη μεγάλη κρίση της Ουκρανίας, το Μεϊντάν, τον κίνδυνο εθνικής διάλυσης, τη γεωπολιτική αναστάτωση της ευρωπαϊκής ηπείρου, τον κίνδυνο ασύντακτης χρεοκοπίας της Ουκρανίας. Η Ουκρανία είναι μια χώρα με 50 εκ. κατοίκους, με φυσικό πλούτο, με ιστορία, με παράδοση, μια χώρα που παίζει καθοριστικό ρόλο στη Μαύρη Θάλασσα, στην Αζοφική και έχει χρηματοδοτικές ανάγκες κάτι ανάμεσα στα 25 και τα 35 δις ευρώ.
Και το πακέτο στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τους εταίρους της τα τελευταία 4 χρόνια, αν το διαβάσετε σωστά, φτάνει τα 500 δις ευρώ, για να καταλάβετε ποιο είναι το επίπεδο ανάπτυξης της Ελλάδας και τι κρινόταν όλα αυτά τα χρόνια και τι κρίνεται ακόμη για τους Έλληνες, για το επίπεδο ζωής, για τις περιουσίες, για την προοπτική, για τη θέση της χώρας μέσα στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη.
Φίλες και φίλοι, το εγχείρημα που επισημοποιείται σήμερα είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Γιατί φέρνει ξανά στο προσκήνιο τη Δημοκρατική Παράταξη ως καθοριστικό πόλο. Σήμερα γίνεται ένα πρώτο μεγάλο βήμα που θέλουμε να αποδώσει και να οδηγήσει σε νέες καταστάσεις, σε αλλαγή των συσχετισμών. Το βήμα αυτό γίνεται κυρίως στο πεδίο των ευρωπαϊκών εκλογών και στη συσχέτιση με το ευρωπαϊκό σοσιαλιστικό κόμμα.
Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία τώρα, με το θεσμικό πλαίσιο, με το σταυρό προτίμησης και το διπλάσιο αριθμό υποψηφίων, να συγκροτήσουμε αμέσως, το ταχύτερο δυνατό ένα ψηφοδέλτιο που θα αποτυπώνει αυτό που θέλουμε να πούμε σήμερα, θα του δίνει πρόσωπο, όνομα, χαρακτηριστικά, δυνατότητα επικοινωνίας με την ελληνική κοινωνία.
Ένα ψηφοδέλτιο ενωτικό, ανανεωτικό, αντιπροσωπευτικό, αξιοκρατικό, αγωνιστικό. Με ισχυρή συμμετοχή γυναικών, με κυρίαρχο ρόλο των νέων, με εκπροσώπηση όλων των Περιφερειών, όλων των κοινωνικών χώρων, με αποτύπωση όλου του εύρους της μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης. Είναι η πανστρατιά.
Παράλληλα όμως κι ενώ γίνονται όλα αυτά, λειτουργεί η κυβέρνηση συνεργασίας. Υπάρχει μια χώρα, υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται και αγωνιούν. Υπάρχει η οικονομία, υπάρχει η εξωτερική πολιτική, υπάρχει η διαπραγμάτευση με την τρόικα, υπάρχουν τα προβλήματα στο εσωτερικό της κυβέρνησης όπως συμβαίνει με όλες τις κυβερνήσεις συνεργασίας σε όλες τις χώρες.
Γιατί με τη Νέα Δημοκρατία, με το συντηρητικό κόμμα που εκφράζεται από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ενώ εμείς εκφραζόμαστε από το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, συνυπάρχουμε σε μια κυβέρνηση εθνικής ανάγκης. Δεν ταυτιζόμαστε ούτε πολιτικά ούτε ιδεολογικά ούτε αξιακά. Κάθε μέρα διαπραγματευόμαστε για να λύσουμε μικρά και μεγάλα προβλήματα, όπως γίνεται σε πάρα πολλές χώρες στην Ευρώπη.
Πρέπει λοιπόν, ταυτόχρονα με ό,τι κάνουμε τώρα για την ΕΛΙΑ, για τη Δημοκρατική Παράταξη, για το ψηφοδέλτιο, για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, να έχουμε στο νου μας τη χώρα. Πρέπει να επιβεβαιώσουμε ότι δεν έχουμε δημοσιονομικά προβλήματα, πρέπει να επιβεβαιωθεί η βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους. Πρέπει να προχωρήσουμε τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές. Ζήτημα εξαιρετικά δύσκολο, απίστευτα δύσκολο.
Πράγματι, οι φίλοι μας της ΔΗΜΑΡ δεν ψήφισαν καμία διαρθρωτική αλλαγή. Δε στηρίζουν τίποτα που δεν είναι συντεχνιακά και συνδικαλιστικά δημοφιλές. Και το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται πάντα αντιμέτωπο με μια άλλη εκδοχή υποτίθεται προοδευτικού λόγου, ο οποίος όμως δεν αναλαμβάνει καμία μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία, κανένα κόστος.
Από την άλλη μεριά, υπάρχουν λάθη, επιπολαιότητες, προχειρότητες. Πρέπει να παρεμβαίνουμε στο σχεδιασμό, να διορθώνουμε σχεδιαστικά λάθη των εταίρων μας, που υπήρχαν εξαρχής, γενετικά, στο πρόγραμμα στήριξης της εθνικής οικονομίας αλλά και των εσωτερικών κυβερνητικών μας εταίρων που έχουν τη μεγαλύτερη συμμετοχή στην κυβέρνηση.
Έχουμε την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπάρχουν ανοιχτά μεγάλα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Υπάρχουν εξελίξεις στο Κυπριακό, υπάρχουν μεγάλες ζυμώσεις στα Δυτικά Βαλκάνια. Είναι ανοιχτά τα μέτωπα και στην ανατολική και στη νότια γειτονία, από την Ουκρανία μέχρι τη Λιβύη. Και ενδιάμεσα υπάρχει η Συρία, υπάρχει το Ιράν.
Πρέπει να δώσουμε απάντηση στα προβλήματα των νέων ανέργων, πρέπει να δούμε τι γίνεται με τα προγράμματα του ΟΑΕΔ. Αλλά εάν δεν τρέξουν επενδύσεις και αν δεν υπάρχουν χρηματοδοτήσεις των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, δεν υπάρχουν κοιτάσματα απασχόλησης.
Άρα πρέπει να έχουμε τις Τράπεζες λειτουργικές μέσα στην οικονομία, όχι απλά και μόνο ανακεφαλαιοποιημένες, αλλά ικανές να στηρίξουν τις επιχειρήσεις. Πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα του επιπέδου των επιτοκίων, το κόστος της ενέργειας,
Πρέπει πράγματι να δούμε με ποια κριτήρια θα διανεμηθεί, γιατί θα διανεμηθεί, ένα μεγάλο μέρος του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2013 στις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες για ν' αποκαταστήσουμε αδικίες και να στηρίξουμε ακραία φαινόμενα φτώχιας.
Άρα λοιπόν, ενώ συζητάμε για την ΕΛΙΑ και τις ευρωεκλογές, τους Δήμους, τις Περιφέρειες, το μεγάλο θέμα είναι πού βρίσκεται η χώρα τώρα. Γιατί, το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, ορθά είπε ο Ανδρέας προηγουμένως, δεν είναι κάτι το οποίο θ' ανακαλυφθεί. Όλοι οι τεχνοκράτες, όλες οι εταιρείες που έχουν ασχοληθεί, όλα τα Ερευνητικά Ιδρύματα, τα ίδια πράγματα λένε.
Το ζήτημα δεν είναι το να διατυπώσεις μια ιδέα ή μια πρόταση, αλλά να διαμορφώσεις τη βούληση, το συσχετισμό, τις συνθήκες, την πραγματική και όχι ρητορική βούληση να προχωρήσεις στα θέματα αυτά. Αλλά μια κοινωνία απελπισμένη, μια κοινωνία που φτωχαίνει, μια κοινωνία ανασφαλής, πολύ δύσκολο να στηρίζει τέτοιου είδους τομές, ένα νέο παραγωγικό μοντέλο.
Γιατί ο καθένας βλέπει το σήμερα, το αύριο, βλέπει την κατάστασή του, την τσέπη του, το παιδί του που δεν έχει δουλειά. Κι εσύ του λες να αρθεί στο επίπεδο του εθνικού συμφέροντος και του εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού. Και το κάνει παρ' όλα αυτά.
Φάνηκε τον Ιούνιο του 2012 ότι το κάνει. Γιατί το 47% του ελληνικού λαού, ξέροντας τι γίνεται, ψήφισε υπέρ μιας υπεύθυνης φιλοευρωπαϊκής προοπτικής.
Άρα λοιπόν, έχει πολύ μεγάλη σημασία να κινητοποιήσουμε τώρα τις δυνάμεις της Περιφέρειας, να κινητοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα, τον ιδιωτικό τομέα. Έτσι θα διαμορφωθεί η μεγάλη Εθνική Συμφωνία Ανασυγκρότησης.
Παράλληλα, οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας τώρα με το Χρήστο, η συμφωνία για τη νέα Ελλάδα, αγωνίζονται κάθε μέρα στη Βουλή να βελτιώσουν νομοσχέδια, να αποκρούσουν λάθη, να δώσουν προοπτική στους πολίτες που αγωνιούν.
Θα υπήρχε λύση για τους πλειστηριασμούς χωρίς τους δικούς μας Βουλευτές, για τη φορολογία αγροτών και τις εμπορικές μισθώσεις, για τη βελτιωμένη εκδοχή της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας;
Θα υπήρχαν κατατεθειμένες οι προτάσεις για την πλήρη ασφαλιστική κάλυψη των ανέργων και των επαγγελματιών που κλείνουν τις επιχειρήσεις τους; Όχι.
Σε λίγες εβδομάδες, οι πολίτες καλούνται να εκλέξουν όχι μόνο Ευρωβουλευτές, αλλά και Δημάρχους και Περιφερειάρχες που εκφράζουν τις τοπικές κοινωνίες. Και για τις τοπικές κοινωνίες, αυτές οι εκλογές είναι φυσικά πιο σημαντικές.
Το ΠΑΣΟΚ βλέπει με ιδιαίτερο σεβασμό και κάποια ικανοποίηση, δεν το ιδιοποιείται αλλά το χαιρετίζει. Αυτό που συμβαίνει σε Συνδικάτα, Σωματεία, Ομοσπονδίες, Επιμελητήρια, Επιστημονικούς Συλλόγους, παντού ο χώρος, η δημοκρατική παράταξη, έχει εντυπωσιακές επιδόσεις με ό,τι αυτό σημαίνει για τη στάση της κοινωνίας.
Έτσι και στην Αυτοδιοίκηση Α' και Β' βαθμού, η παρουσία των στελεχών μας, είναι μια μεγάλη πολιτική περιουσία που ανήκει πρωτίστως στις τοπικές κοινωνίες, αλλά και στην παράταξη που είναι ταυτισμένη με τις μεγάλες θεσμικές τομές στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Πολύ σημαντική είναι παράλληλα η παρουσία των ευρωβουλευτών μας στο απερχόμενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με σημαντικές πρωτοβουλίες, εκθέσεις, αποστολές στο όνομα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος και της ομάδας των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών. Τους συγχαίρω και τους ευχαριστώ όλες και όλους, νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες. Έχω δει ότι κατέκτησαν την εκτίμηση και την αποδοχή των συναδέλφων τους.
Στις επικείμενες εκλογές στους Δήμους και τις Περιφέρειες, εγκρίνονται το μοντέλο τοπικής και περιφερειακής ανάπτυξης, κρίνεται η ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρονται στον πολίτη, κρίνονται οι δομές του κοινωνικού κράτους και της έμπρακτης αλληλεγγύης, κρίνονται τα Προγράμματα Απασχόλησης και οι Υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Κρίνεται η ποιότητα των σχολικών κτιρίων, κρίνεται η ζωή στην πόλη, η αισθητική, η ασφάλεια.
Στην πραγματικότητα κρίνεται το εγγυημένο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης και επί του πεδίου γι' αυτούς που είχαν και έχουν πραγματική ανάγκη.
Στηρίζουμε τις πρωτοβουλίες και τις αυθεντικές επιλογές των τοπικών κοινωνιών. Στηρίζουμε τους ανθρώπους της Αυτοδιοίκησης, καταξιωμένους, με εμπειρία και νέους με φρέσκιες ιδέες.
Στις περιφερειακές εκλογές ξέρουμε ότι ο πολιτικός χαρακτήρας είναι αναπόφευκτος, μέσα όμως στο πλαίσιο του θεσμικού ρόλου της Περιφέρειας. Η στάση μας είναι καθαρή αλλά όχι στενή.
Στις ευρωπαϊκές εκλογές κρίνεται σε μεγάλο βαθμό το πρόσημο της ευρωπαϊκής πολιτικής μέσα από την αντιπαράθεση των δυο μεγάλων ευρωπαϊκών πολιτικών οικογενειών: Του Λαϊκού και του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Όπως είχα την ευκαιρία να τονίσω το προηγούμενο Σαββατούριακο στη Ρώμη, στο εκλογικό συνέδριο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, είναι πολιτικό και ιστορικό καθήκον των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, να παρουσιάσουμε μια νέα αφήγηση για το μέλλον της Ευρώπης, μια αφήγηση που επαναφέρει στο προσκήνιο τις μεγάλες αξίες που βρίσκονται στην ιστορική βάση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: Στη δημοκρατία, στα ίσα δικαιώματα, στο κράτος δικαίου, στην οικολογική ευαισθησία, τον πλουραλισμό και την ανεκτικότητα, την αλληλεγγύη και το κοινωνικό κράτος, τη δημιουργικότητα, την καινοτομία, την ανταγωνιστικότητα και πρώτα απ' όλα την απασχόληση.
Μια αφήγηση που ξεκινά από την αρχή, ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι υπόθεση των πολιτών, των κοινωνιών και των λαών. Είναι υπόθεση δημοκρατίας και γενικού συμφέροντος. Μόνο στη βάση αυτή αποκτούν τις κανονικές τους διαστάσεις η ενιαία αγορά, η τραπεζική Ένωση, το κοινό νόμισμα, η δημοσιονομική εξυγίανση και η μακροοικονομική σταθερότητα.
Είναι καθήκον μας ν' απαντήσουμε στα διάφορα ρεύματα του ευρωσκεπτικισμού και του οικονομικού εθνικισμού. Πρέπει να πείσουμε τους πολίτες των χωρών σε κρίση, όπως η Ελλάδα, ότι η δική μάς Ευρώπη δεν είναι η Ευρώπη των πολιτικών λιτότητας, της ύφεσης και της ανεργίας. Ιδίως της ανεργίας των νέων που καταστρέφει όνειρα. Αλλά ότι η δική μάς Ευρώπη είναι η Ευρώπη της ανάπτυξης, της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής.
Πρέπει να πείσουμε τους πολίτες των οικονομικά ισχυρών μελών όπως η Γερμανία, ότι η δική μας Ευρώπη είναι μια win-win κατάσταση, κερδοφόρα, νικηφόρα για όλους. Όλοι μπορεί να ωφελούνται μέσα από την ενιαία αγορά και το κοινό νόμισμα. Αυτή την Ευρώπη θέλουμε να εκφράσει η υποψηφιότητα του Martin Shultz για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Δεν αγνοούμε τους διακυβερνητικούς συσχετισμούς ή τα εθνικά συμφέροντα. Διακυβερνητικά κινείται η Ευρώπη σ' όλα τα μεγάλα και δύσκολα θέματα. και είναι δύσκολοι οι συσχετισμοί. Και πάγιες συνήθως οι εθνικές στρατηγικές. Δεν επηρεάζονται από την εναλλαγή των κυβερνήσεων σε εθνικό επίπεδο.
Ο Shultz όμως μπορεί να συνθέσει τη δημοκρατική δυναμική του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τη γνώση των θεμάτων που απασχολούν τις εθνικές κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και πάνω απ' όλα τις αγωνίες των καθημερινών ανθρώπων στις 28 χώρες μέλη.
Ο Martin θα μας το πει και αύριο, ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την Ελλάδα, για την πορεία της συνεργασίας, γιατί ξέρει ότι η Ελλάδα είναι το πραγματικό εργαστήριο της ευρωπαϊκής κρίσης και του ευρωπαϊκού μέλλοντος. Εδώ κρίνονται όλα σχεδόν για το μέλλον και την αξιοπιστία της Ευρώπης.
Το Μανιφέστο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος για τις ευρωεκλογές, είναι ένα κοινό πλαίσιο αναφοράς μέσα στο οποίο καλούμαστε να συνεισφέρουμε την δική μας εθνική συμβολή που υπερβαίνει το μνημόνιο σε πείσμα όσων αγωνίζονται να κρατήσουν την Ελλάδα μέσα σε αυτό, γιατί δεν έχουν να πούνε χωρίς μνημόνιο και τρόικα.
​Φίλες και φίλοι, τελειώνω προσδιορίζοντας με απόλυτη ευθύτητα το διακύβευμα των εκλογών του Μαΐου. Θεσμικά οι εκλογές αυτές και οι αυτοδιοικητικές και οι ευρωπαϊκές είναι εκλογές, όπως λέγεται, δευτερεύουσες. Δεν κρίνουν τις κυβερνήσεις, δεν είναι εθνικές βουλευτικές εκλογές. Οι ευρωπαϊκές εκλογές είναι σημαντικές για το μέλλον της Ευρώπης και την ανάδειξη των νέων οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι δημοτικές και οι περιφερειακές εκλογές είναι πρωτεύουσες εκλογές σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.
​Σημασία όμως έχει η συνολική αίσθηση, η συνολική εντύπωση, η ερμηνεία και εάν κάποιοι νομίζουν ότι πηγαίνουμε χαλαρά στις εκλογές για να κάνουν μετά σκληρή ερμηνεία, είναι γελασμένοι. Η ερμηνεία θα είναι σκληρή. Άρα δεν υπάρχει χαλαρή ψήφος στις εκλογές. Στις εκλογές κρίνεται η στρατηγική πορεία της χώρας. Αν η χώρα θα ολοκληρώσει αυτό που ήδη έχει καταφέρει με τις θυσίες των πολιτών. Αν η ίδια η χώρα θα σεβαστεί και θα διαφυλάξει τις θυσίες αυτές ή εάν θα τις παίξει στα ζάρια. Αυτό κρίνεται στις εκλογές του Μαϊου.
​Οι Έλληνες καλούνται να κάνουν την επιλογή τους ψύχραιμα και υπεύθυνα. Η επιλογή αφορά σε σημαντικό βαθμό πρόσωπα και εκεί η επιλογή είναι εύκολη, γιατί τα πρόσωπα μπορεί να απορρίπτονται με πολύ μεγάλη ευκολία, αρχίζοντας από τον εαυτό μας, από τον εαυτό μου.
​Αλλά υπάρχουν και ουσιαστικές επιλογές. Δεν υπάρχει άλλη στρατηγική εκτός ευρωπαϊκών συσχετισμών. Η δυσκολία της διαπραγμάτευσης με την τρόικα για ζητήματα τα οποία δεν είναι ζητήματα στρατηγικού προσανατολισμού, η δυσκολία της διαπραγμάτευσης για τις τράπεζες, για το γάλα, για την ενιαία τιμή βιβλίου, για τους φόρους υπέρ τρίτων. Η δυσκολία της διαπραγμάτευσης πάλι για τη δημόσια διοίκηση, για την αγορά εργασίας, η συνεχής αναπαραγωγή αρνητικών και άδικων στερεοτύπων για την Ελλάδα με το παραμικρό, η δυσπιστία απέναντι στους αριθμούς που εμφανίζονται και στο γεγονός ότι οι Έλληνες με τον ιδρώτα τους έχουν φτάσει σε πρωτογενές πλεόνασμα, δείχνει ότι παιχνίδια δεν υπάρχουν. Παλικαράκια που καθαρίζουν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επειδή έχουν πειστικό λόγο ή προσωπική γοητεία, δεν υπάρχουν. Υπάρχουν σκληροί συσχετισμοί, σκοπιμότητες, συμφέροντα.
​Και όπως είχα την ευκαιρία να πω και στον Ομοσπονδιακό Πρόεδρο της Γερμανίας προχθές, που είναι πράγματι θεολόγος προτεστάντης, εδώ έχουμε μια ορθόδοξη πολιτική παράδοση με ό,τι σημαίνει αυτό. δεν την κατανοούν εύκολα κάποιοι που έχουν άλλες προσλαμβάνουσες παραστάσεις.
​Η Ευρώπη έχει και ρήγματα πολιτιστικά πάρα πολύ σοβαρά και η Ελλάδα στη συνείδησή τους έχει ένα τραγικό μειονέκτημα. Κατοικείται από Έλληνες. Αυτό δεν μπορούμε να το ανεχθούμε. Αυτό είναι μια συνεχιζόμενη βαριά προσβολή που δεν την ανεχόμαστε.
​Η Ελλάδα λοιπόν τώρα έχοντας στα χέρια της αυτό το όχημα, αυτό το εργαλείο που λέγεται Ελιά Δημοκρατική Παράταξη, μπορεί να ολοκληρώσει την δύσκολη πορεία της οριστικής εξόδου από την κρίση, το μνημόνιο και την επιτήρηση της τρόικας. Να ξαναγίνει μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, όχι αδέσμευτη και ανεξέλεγκτη, μέσα στο αυστηρό πλαίσιο της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά θεσμικά ισότιμη και αξιοπρεπής και δεν υπάρχει τίποτα πιο αριστερό, τίποτα πιο προοδευτικό, τίποτα πιο ριζοσπαστικό και τίποτα πιο πατριωτικό από την αξιοπρέπεια.
​Η Ελλάδα λοιπόν με αξιοπρέπεια ως θεσμικά ισότιμη και κυρίαρχη μέσα στους συσχετισμούς που πρέπει να κατανοεί, ολοκληρώνει την έξοδο από την κρίση, ανακτά την ανταγωνιστικότητά της, το χαμένο έδαφος, το χαμένο χρόνο.
​Αναδεικνύει τις ισχυρές περιφερειακές της ταυτότητες που δεν είναι μόνο η ευρωπαϊκή, αλλά είναι και η βαλκανική, η μεσογειακή, η παρευξείνια που αναδείχτηκε τώρα με την κρίση στην Ουκρανία. Η Ελλάδα με εθνική στρατηγική για όλα τα μεγάλα θέματα, με συμβολή στην περιφερειακή σταθερότητα, με μια πολιτική αρχών στο διεθνές δίκαιο, αρχής γενομένης από το Κυπριακό. Η Ελλάδα με τη μεγάλη δύναμη του απόδημου ελληνισμού, πρέπει να ανακτήσει τη θέση της στο ευρωπαϊκό και περιφερειακό προσκήνιο, ως ένα σύγχρονο κανονικό κράτος.
​Αλλά ποια Ελλάδα; Κατ' αρχάς μια Ελλάδα εθνικά ενωμένη. Αυτό το αυτονόητο υπό συνθήκες βαριάς κρίσης δεν λειτουργεί στη χώρα μας, γιατί επιτρέψαμε στις πλάτες της δικής μας ευθύνης να αναδειχθεί ο ακραίος λαϊκισμός και δημαγωγία και τελικά να διασπαστεί το εθνικό μέτωπο.
​Χρειαζόμαστε λοιπόν μια Ελλάδα εθνικά ενωμένη, δημοκρατική, δικαιοκρατική. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Σταθερή, ασφαλή, ανταγωνιστική, παραγωγική, με σεβασμό στις περιφερειακές αναπτυξιακές δυνάμεις. Μια Ελλάδα που σέβεται τους πολίτες της.
Αυτή την Ελλάδα που είναι πάντα ένα ιστορικό ζητούμενο και που θέλουμε να γίνει μια πραγματικότητα, εκφράζει η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη διαχρονικά και αυτή την Ελλάδα την προοπτική της, τον ευρύ ορίζοντα της εκφράζει τώρα η Ελιά, η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη, που σήμερα δεν παρουσιάστηκε απλώς, αλλά ρίζωσε εδώ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, χάρη σε εσάς, που θα αναλάβετε να την ποτίσετε ώστε να θεριέψει.
​Γεια σας και με τη νίκη. Γεια σας.

Η ομιλία του Προέδρου της "Συμφωνίας για τη Νέα Ελλάδα" Ανδρέα Λοβέρδου στην Συνδιάσκεψη της ΕΛΙΑΣ 

Σήμερα, εδώ, ενώνουμε δυνάμεις!
Σήμερα, εδώ, ενώνουμε τις δυνάμεις μας,
όλοι εμείς που ανήκουμε στο χώρο του Δημοκρατικού Κέντρου, της Κεντροαριστεράς, των δυνάμεων του ευρωπαϊκού σοσιαλισμού και της σοσιαλδημοκρατίας!!!
Σήμερα, εδώ, ενώνουμε δυνάμεις, ιδρύουμε την ΕΛΙΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ,
δηλαδή τον πολιτικό φορέα που θα μας οδηγήσει στη μάχη των ευρωεκλογών, αλλά και στις επόμενες πολιτικές και εκλογικές μάχες!!!
Είμαστε όλοι εμείς εδώ, στο ίδιο μετερίζι,
χωρίς ανταγωνισμούς,
χωρίς προσωπικές επιδιώξεις,
χωρίς να θέλουμε να μοιράσουμε τίποτε,
παρά μόνο με τη βούλησή μας να μοιραστούμε αγωνίες, δυσκολίες,
να σηκώσουμε τα ίδια βάρη για την ΑΝΟΡΘΩΣΗ της Ελλάδας και των Ελλήνων,
για να σηκώσουμε τα ίδια βάρη του αγώνα για δουλειά και ευημερία,
για αλληλεγγύη, Δικαιοσύνη και εθνική διάρκεια!!!

Κι ας μου επιτραπεί, λόγω της συγκίνησης που φέρνει η στιγμή, να πω,
πως έγινε αυτό που με ασφάλεια είχα προβλέψει τον Δεκέμβριο του 2012:
πως με τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ θα ξανασυναντηθούμε.
Και ήλθε η στιγμή αυτής της συνάντησης:
σήμερα, εδώ, με με την Ίδρυση της ΕΛΙΑΣ!!!

Σήμερα είναι αλήθεια πως ο πολιτικός μας χώρος βρίσκεται σε παρακμή.
Η Δημοκρατική Παράταξη που μετά τη Μεταπολίτευση εκφράστηκε από το ΠΑΣΟΚ,
βρίσκεται σε παρακμή γιατί διαχειρίστηκε μόνη της την οικονομική κρίση,
ενώ οι άλλοι δημαγωγούσαν,
προπηλάκιζαν,
οργάνωναν τα Ζάππεια και παρασκεύαζαν τα νέα μείγματα,
χωρίς όπως αποδεικνύεται να είχαν στο μυαλό τους κάτι χρήσιμο και διαφορετικό.
Στήθηκαν στις δημοτικές εκλογές τα δήθεν αντιμνημονιακά μέτωπα
και ήλθαν οι εκλογές του 2012 που οδήγησαν την Παράταξή μας σε συντριβή.
Και η εκλογική συντριβή οδήγησε σε έλλειψη αλληλο-ανοχής,
σε αυστηροποίηση των απόψεων του καθενός μας,
και τελικά σε χωριστές πορείες.
Ήλθε όμως σήμερα η ώρα να ξαναδώσουμε τις μάχες από το ίδιο χαράκωμα.
Ήλθε η ώρα να ενώσουμε τις δυνάμεις μας.
Ιδρύουμε σήμερα την ΕΛΙΑ και ενώνουμε δυνάμεις,
αξιοποιώντας κι ένα καλό που έφερε το κακό του κατακερματισμού:
τη συνεύρεση του καθενός μας χωριστά με πολλούς νέους ανθρώπους.
Είτε νέους στην ηλικία, είτε νέους στην πολιτική ανεξαρτήτως ηλικίας.
Εμείς στη ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ συγκροτήσαμε όλα μας τα όργανα με την αναλογία τρεις έμπειροι και επτά νέοι.
Τώρα εδώ στην ΕΛΙΑ που συγκροτούμε και στο ψηφοδέλτιο που θα αναδείξουμε, θα πρέπει να κρατήσουμε ή και να αυξήσουμε αυτή την πραγματικά ανανεωτική αναλογία.

Μας λένε: μα εσείς όλοι ήσασταν ΠΑΣΟΚ!
Απαντάμε: βεβαίως και τιμή μας είναι,
αλλά το ΠΑΣΟΚ ήταν 45ο/ο!!!
Δηλαδή, εξέφραζε πολλά τμήματα της ελληνικής κοινωνίας και της πολιτικής, που συνυπήρχαν υπό την ίδια σκέπη.
Αυτές οι δυνάμεις ξαναενώνονται σήμερα
και η ένωσή τους δίνει χώρο και σε αυτούς που δεν είναι βέβαιοι πως θέλουν να συμμετάσχουν,
σε αυτούς που θέλουν να κρατήσουν το δικαίωμά τους να κρατήσουν μια κάποια απόσταση,
το δικαίωμά τους να δυσπιστούν!!!
Αυτές οι δυνάμεις ξαναενώνονται,
πλαισιωμένες όμως από χιλιάδες νέους ανθρώπους,
που θα μπουν μπροστά και θα κάνουν τη διαφορά.
Λίγοι έμπειροι, που αντέχουν πολιτικά και ηθικά,
και πολλοί νέοι στην ηλικία ή στην πολιτική, ή και στα δύο.
ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ,
ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΕΝΩΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΕΙΣ.
ΤΟ ΠΑΣΟΚ, Η ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ, Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ, Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ 58, Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ "2012″, Η ΚΙΝΗΣΗ "ΜΠΡΟΣΤΑ", ΟΙ ΝΕΟΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΕΣ, Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ "Β" και όσοι άλλοι ακολουθήσουν. Και με το στόχο κάποια στιγμή προ ή μετά τις ευρωεκλογές να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και με την ΔΗΜΑΡ.
Και να δώσουμε όλοι μαζί τη μάχη για ΔΟΥΛΕΙΑ, ΕΥΗΜΕΡΙΑ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΔΗΛΑΔΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΆ ΔΙΚΑΙΗ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ, ΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ.

Δεν είμαστε βέβαια αιθεροβάμονες.
Ξέρουμε πως η ανασυγκρότηση του χώρου θα γίνει σε δύο φάσεις.
Τώρα θα απαντήσουμε σε υπαρξιακά ερωτήματα και αγωνίες.
Και σε δεύτερο στάδιο, θα ξαναγίνουμε πρωτεύουσα πολιτική δύναμη.
Η πορεία αυτή θα συνδυαστεί με τη χρεοκοπία του λαϊκισμού.
Που πρέπει να αγωνιστούμε να γίνει εκτός κυβέρνησης.
Ο λαϊκισμός πρέπει να χρεοκοπήσει στην αντιπολίτευση,
για να μην βλάψει τη χώρα και τους πολίτες.
Με το λαϊκισμό, τη δημαγωγία και τη σκόπιμη ασάφεια δεν πρέπει να έχουμε καμμία σχέση.
Δεν έχουμε κοινά πολιτικά σύνορα.
Τον λαϊκισμό σήμερα ενισχύουν η λαική οργή,
αλλά και οι πολιτικοί οππορτουνιστές,
οι ωφελημένοι του ΠΑΣΟΚ που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ
μόλις ήλθαν τα δύσκολα
και οι οποιοι
μόλις κουνηθεί η βάρκα του ΣΥΡΙΖΑ θα τον εγκαταλείψουν αμέσως.
Το κόμμα αυτό ορίζει το αντίθετό μας.
Έτσι πρέπει να το καταλαβαίνουμε για να ορίζουμε με πολιτική άνεση τις πολιτικές και τη στρατηγική μας.
ΟΧΙ ΣΤΟ ΛΑΙΚΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ,
ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ, ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΗΝ ΑΝΑΔΙΠΛΩΣΗ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΚΑΤΑΕΣΤΗΜΕΝΑ, ΤΗΝ ΑΤΟΛΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΕΞΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ Ν.Δ.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ "ΟΧΙ" ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΧΩΡΟ ΜΑΣ.

Ο πολιτικός μας χώρος είναι πολύ μεγάλο
Το απέδειξαν οι εκλογές στο ΤΕΕ και στον ΔΣΑ.
Οι νίκες του Χρήστου Σπίρτζη και του Βασίλη Αλεξανδρή είναι πολύ μεγάλες και εύγλωτες!!!
Το αποδεικνύουν οι εξελίξεις στις εκλογές των ΟΤΑ.
Σας φέρνω μήνυμα νίκης από την περιφέρεια της Κρήτης και τον Σταύρο Αρναουτάκη,
αλλά και την περιφέρεια Αν Μακεδονίας και Θράκης και τον ´Αρη Γιαννακίδη.

Τί να κάνουμε;
Ιδρύουμε σήμερα, εμείς, εδώ, την ΕΛΙΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ.
Όλοι διατηρούν την διακριτότητα και την αυτοτέλειά τους.
Κανένας δεν είναι πλαίσιο των άλλων.
Είμαστε ισότιμοι, αλλά αδελφωμένοι.
Κανείς δεν είναι περιττός, αλλά κανείς δεν είναι μοναδικός.
Σε αυτό το προσκλητήριο της ευθύνης πρέπει να είμαστε όλοι εδώ.
Κάνοντας ο καθένας κι η καθεμία τις κατάλληλες υποχωρήσεις!
Έτσι έκανε στην πορεία του πολλές φορές ο Κώστα Σημίτης.
Έτσι έκανε στη δική του πορεία πολλές φορές επίσης ο Βαγγέλης Βενιζέλος.
Έτσι έκαναν πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ κι αισθάνομαι την υποχρέωση να αναφέρω τον Κώστα Σκανδαλίδη.
Έτσι έκανα κι εγώ το 2012 και σήμερα.
Έτσι οφείλει να κάνει και ο πρώην πρόεδρος και νυν πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, όπως έκανε άλλωστε πολλές φορές, ο Γίωργος Παπανδρέου.

Πρέπει λοιπόν όλοι,
κι ακόμη δύο-τρία στελέχη που δεν ανέφερα,
να είμαστε εδώ!
Κρατάμε το χαλαρό και άτυπο σύστημα διεύθυνσης και συνεννόησης που μας οδήγησε έως τη σημερινή ιδρυτική Συνδιάσκεψη.
Αναδεικνύουμε το ψηφοδέλτιο των ευρωεκλογών αμέσως.
Το ψηφοδέλτιο αυτό πρέπει να ανανεωθεί
με ποσοστό νέων στην ηλικία ή νέων στην πολιτική που να
ξεπερνά το 70, το 80, ακόμη και το 90 ο/ο.
Το τρίτο δεκαήμερο του Μαρτίου οι υποψήφιοι αρχίζουν τον αγώνα!!!
Δίνουμε με επιτυχία τη μάχη των δημοτικών και των ευρωπαϊκών εκλογών.
Και στη συνέχεια συγκροτούμε οργανωτικά την ΕΛΙΑ,
για να δώσουμε τη μάχη της καθημερινής πολιτικής και των εθνικών εκλογών.

Αν κάποιος κοιτάξει πίσω, στην ιστορία των πτωχεύσεων ή των κρίσιμων
στιγμών της χώρας, θα εντοπίσει εύκολα τους τότε συναδέλφους των σημετινών λαικιστών και των ακραίων.
Οπως επίσης και θα δει το ιστορικό βάρος που σήκωνε με συνέπεια η Δημοκρατική Παράταξη του Χαρίλαου Τρικούπη, του Ελευθερίου Βενιζέλου και των άλλων ηγετών της.
Σήμερα η μάχη κατά του λαϊκισμού, του ψέμματος και της δημαγωγίας είναι επίκαιρη όσο ποτέ.
Δεν πρέπει η Ελλάδα να γίνει πεδίο εφαρμογής του μύθου του Σισσύφου.
Αλλά τη μάχη κατά του λαϊκισμού
δεν μπορούμε να την δώσουμε από την πλευρά της γραφειοκρατίας,
της ατολμίας,
των κατεστημένων,
του συντηρητισμού που ελέγχει τα θρησκευτικά φρονήματα των άλλων.
Στην αγωνία των νέων
που δυσκολεύονται σε τραγικό βαθμό
από την ανεργία ή την έλλειψη δουλειάς ή χρημάτων στα ελεύθερα επαγγέλματα
δεν απαντάς με τους εθνικούς λογαριασμούς του κ. Στουρνάρα,
χωρίς να απευθύνεσαι στην κοινωνία για να της χαράξεις μια στρατηγική για το σήμερα και το αύριο.
Δεν γίνεται να δώσεις τη μάχη κατα του λαϊκισμού,
χωρίς να καταλαβαίνεις
πως δεν υπάρχει αύριο, αν δεν υπάρξει σήμερα.
Οι πολίτες δεν έχουν χρόνο,
αλλά ούτε και δυνατότητα υπομονής.

Το θέμα της κυβέρνησης για την ΕΛΙΑ δεν πρέπει να θεωρείται κλειστό.
Έχει νόημα η ύπαρξη της κυβέρνησης,
μόνο εάν χρονοδιαγραφούν οι πολιτικές που θα ασκηθούν
έως τον Φεβρουάριο των προεδρικών εκλογών του 2015.
Και η προκαταβολή της υλοποίησης των υποσχέσεων πρέπει να γίνει προ των
ευρωεκλογών.
Μόνο έτσι ο πολίτης θα βρει τον εαυτό του στους σχεδιασμούς της πολιτικής.
Αλλιώς πολιτικός σε χώρο δουλειάς ή σε καφενείο προεκλογικά δεν πρόκειται να μπει.

Και ποιά είναι τα μέτρα και οι πολιτικές που πρέπει να ειπωθούν απο μας και να καταγραφούν στη σκέψη των πολιτών και να αρχίζουν να εφαρμόζονται προ των εκλογών του Μαίου;
Εμείς, ως Νέα Ελλάδα προτείνουμε λίγα, συγκεκριμένα, αληθινά, πολύ δυνατά και χρήσιμα, ευθέως και αμέσως ορισμένα που μπορούμε να πούμε και να εφαρμόσουμε:
α. Μάχη για να φύγουν τα 50 δις της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών από τις πλάτες του λαού,
δηλαδή από το δημόσιο χρέος,
ως ένα τμήμα της συνολικής διευθέτησης του δημόσιου χρέους.

β. Η ρύθμιση οφειλών προς τα ταμεία και το δημόσιο ταμείο να γίνει με διάσπαση των παλιών οφειλών έως τέλους 2013 από τις τρέχουσες.
Ο οφειλέτης πληρώνει τις τρέχουσες και παγώνουν για ένα χρόνο οι παλιές.

γ. Να δοθεί επιτέλους τέλος στον αποκλεισμό ένταξης στην αγορά εργασίας και την επιχειρηματικότητα
με τη νομοθέτηση της αυτοαδειοδότησης στο 90 ο/ο των περιπτώσεων. Αυτό θα σημάνει το θάνατο της γραφειοκρατίας.
Ταυτόχρονα πρέπει να διευκολυνθεί η επιχειρηματικότητα
μέσω των αλλαγών στη λειτουργία του Ελεγκτικού Συνεδρίου
και γενικότερα στη Δικαιοσύνη.

δ. Να ενεργοποιηθούν όλα τα αναπτυξιακά προγράμματα που λιμνάζουν εδώ και χρόνια στη γραφειοκρατία,
με τη σύσταση μικρού υπουργικού συμβουλίου ανάπτυξης,
υπό την προεδρία του Πρωθυπουργού.

ε. να επιστραφεί ένα μέρος του εισοδήματος που χάθηκε,
στους χαμηλοσυνταξιούχους και τους ένστολους,
το αργότερο έως τον Σεπτέμβριο του 2014.

στ. Να ενισχυθούν οι ομάδες παραγωγών
μέσω της συμβολαιακής γεωργίας,
με χρονοδιάγραμμα ανά περιφέρεια έως τον Φεβρουάριο του 2015 σε πρώτη φάση.

ζ. Να θεσπιστούν μόνο δύο φορολογικοί συντελεστές,
να καταργηθεί η διαφορά στην αντικειμενική και εμπορική αξία των ακινήτων,
καθώς και να προβλεφθεί η υποχρέωση της διεκεπραίωσης των οικονομικών συναλλαγών στο εμπόριο και την παροχή υπηρεσιών με πλαστικό χρήμα,
εκεί που το επιθυμεί ο πελάτης.

η. Να διαμορφωθούν ολοκληρωμένα προγραμμάτα
με εξασφάλιση όλων των δικαστικών και διοικητικών προϋποθέσεων,
και να διατεθούν στην αγορά με το "κλειδί στο χέρι".

Αυτά και άλλα, όμως χρονοδιαγεγραμμένα,
απλά,
κατανοητά,
γρήγορα,
με πίεση για έναρξη εφαρμογής προ των εκλογών.
Και με τη συνεχή επιβεβαίωση πως το πελατειακό κράτος πεθαίνει και θάβεται πολύ βαθιά.
Αλλιώς, αν δεν ειπωθούν και αν δεν γίνουν αυτά, ποιός ό λόγος να είναι κανείς στην κυβέρνηση,
ή να στηρίζει μία κυβέρνηση;;;

Αυτά λοιπόν πρέπει να πούμε και να κάνουμε!
Και ταυτοχρόνως να στείλουμε ένα μήνυμα προς την Ευρώπη και τους εγγαστρίμυθους πολιτικούς της,
πού είναι δυσνόητοι στο λαό, ή και ακατανόητοι:
Ή η Ε.Ε. ή θα αλλάξει, ή
θα ξεπεραστεί από τους λαούς και τις χώρες και θα συντριβεί.
Στόχος μας είναι
Η Ευρώπη να γίνει κατανοητή ως πολιτική επιλογή
κι όχι σαν ιδεολογία,
όπως προσπαθούν να την καθαγιάσουν οι κεντροδεξιοί,
στρώνοντας το χαλί στην εύκολη απόρριψή της,

η Ε.Ε. ως πολιτικά ολοκληρωμένη ενότητα,

η Ε.Ε. της συνεργασίας και της αλληλεγγύης,
δηλαδή η Ε.Ε. των λαών κι όχι της γραφειοκρατίας.
Αυτοί είναι οι στόχοι μας μέσα στην Ευρώπη.

Το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα υπό την έννοια αυτή αποτελεί αιγίδα κι όχι το καπέλωμα των προσπαθειών μας,
γιατί οι δυνάμεις που το συγκροτούν έχουν κι αυτές ευθύνη για την Ε.Ε. της γραφειοκρατίας,
όπως οι λαοί την νιώθουν σήμερα.

Ενώνουμε, λοιπόν, σήμερα δυνάμεις...
Ιδρύουμε την ΕΛΙΑ -ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ...
Παλεύουμε για να την καταστήσουμε αξιόπιστη στους πολίτες...
Δίνουμε τη μάχη των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών νικηφόρα...
Συνεχίζουμε με πίστη στις πολιτικές που έχουν εδώ και τώρα ανάγκη οι πολίτες...
Δίνουμε μαζί τη μάχη των εθνικών εκλογών, όποτε αυτές γίνουν...
Είμαστε πολλοί...είμαστε μαζί..είμαστε αξιόμαχοι...
Ανανέωση παντού και πρώτα από όλα στη μάχη των ευρωεκλογών...

Το Δημοκρατικό Κέντρο, η Κεντροαριστερά, οι δυνάμεις του ευρωπαϊκού σοσιαλισμού και της σοσιαλδημοκρατίας
είμαστε εδώ και μαζί θα προχωρήσουμε...

Με χλιαρα χειροκροτήματα υποδέχθηκαν τον Κώστα Σημίτη στην αίθουσα Μελινα Μερκουρη στελεχη του ΠΑΣΟΚ και του κόμματος του Α. Λοβέρδου και των άλλων κινησεων της ελιάς. Ο κ. Σημιτης συνοδευόμενος απο δτο άνδρες της προσωπικής του ασφαλείας , έφτασε στο χωρο της συνδιάσκεψης κατευθύνθηκε μεσα στην αίθουσα και κάθισε στην πρωτη σειρά καθισμάτων της αίθουσας περιμένοντας τον Βαγγέλη Βενιζέλο και τον Α. Λοβερδο

Τους λόγους για τους οποίους τον Οκτώβριο του 2011 εξήγγειλε δημοψήφισμα στην Ελλάδα εξήγησε μιλώντας σε αυστριακή εφημερίδα, ο Γιώργος Παπανδρέου.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «Ντερ Στάνταρντ», ο πρώην πρωθυπουργός υπεραμύνεται της απόφασής του, υποστηρίζοντας πως ήθελε με αυτό τον τρόπο να δώσει την ευκαιρία στους Ελληνες να αποφασίσουν οι ίδιοι για τις μεταρρυθμίσεις, καθώς είχε προηγηθεί το δεύτερο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που είχε συμφωνηθεί τότε για τα 130 δισεκατομμύρια ευρώ, προβλέποντας νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και παραίτηση των τραπεζών από τις αξιώσεις τους απέναντι στο κράτος.

Εκτός αυτών, υποστηρίζει, υπήρχαν πολλοί πολίτες που θεωρούσαν το πρόγραμμα τρομακτικό και πολλές ακραίες ομάδες που καταπολεμούσαν τις μεταρρυθμίσεις κατεβαίνοντας στους δρόμους και ισχυριζόμενες πως αντιπροσωπεύουν τον πληθυσμό, ενώ ο ίδιος θεωρούσε τις μεταρρυθμίσεις ως σωστές, και αν προέκυπτε ένα «ναι», προσθέτει, κανείς δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η πολιτική επιβάλλεται από το εξωτερικό.

Κατά την άποψή του, έπρεπε να δοθεί στους πολίτες το δικαίωμα να εκφραστούν κατά αυτής της πορείας και ένα δημοψήφισμα θα ήταν σημαντικό και για την οικονομία, καθώς οι τότε συζητήσεις ως προς το αν η Ελλάδα θέλει τις μεταρρυθμίσεις ή θα εγκαταλείψει το ευρώ, προκαλούσε ανασφάλεια στις επιχειρήσεις και με ένα «ναι» θα αποσαφηνιζόταν η υπόθεση.

Ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρεται αναλυτικά στους λόγους που τον οδήγησαν στην απόσυρση της εξαγγελίας δημοψηφίσματος μόλις τέσσερις ημέρες αργότερα, τονίζοντας πως αρκετοί από τους Ευρωπαίους πολιτικούς ηγέτες είχαν εκφράσει δημόσια την έκπληξή τους μετά την εξαγγελία, κάτι που ενίσχυσε τους δικούς του αντιπάλους στην Ελλάδα, όπου η αντιπολίτευση δεν ήθελε τη διεξαγωγή του, καθώς θα της ήταν δύσκολο να καταστήσει πλέον μόνον υπεύθυνο για την κατάσταση τον ίδιο.

Υπήρχαν, όπως αναφέρει, δυνάμεις τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα που δεν ήταν υποστηρικτικές και αυτό του προκάλεσε ζημιά μέσα στο ίδιο το κόμμα του, και επειδή για ένα δημοψήφισμα ήταν απαραίτητη η απόφαση της Βουλής, βρέθηκαν ξαφνικά βουλευτές που ανακοίνωναν ότι δεν θα υποστήριζαν τη διεξαγωγή του και άρα προέκυπτε κίνδυνος απώλειας της κυβερνητικής πλειοψηφίας και ως εκ τούτου προκήρυξης εκλογών, με τα πάντα να πηγαίνουν χαμένα.

Στη συνέχεια αναφέρεται στη μετάβασή του στις Κάννες για να αποσπάσει την υποστήριξη των G-20, όπου ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί ήταν αντίθετος και η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ μάλλον θετική, ενώ δεν τον υποστήριξαν στις δημόσιες δηλώσεις τους και αν τον είχαν υποστηρίξει δεν θα είχε προκύψει κανένα πρόβλημα, υπογραμμίζει.

Όπως επισημαίνει, είχε ενημερώσει τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, τον επικεφαλής του Eurogroup Γιούνκερ και μέλη της κυβέρνησης Σαρκοζί ότι εξετάζεται σοβαρά το ενδεχόμενο ενός δημοψηφίσματος, ενώ, όπως σημειώνει, στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2011 είχε μια προσωπική συζήτηση στο Βερολίνο και με την κ. Μέρκελ, που μπορεί να μην της τηλεφώνησε μία ημέρα πριν την εξαγγελία του, αλλά δεν είχε βέβαια και μια τέτοια υποχρέωση ως πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό, οι δηλώσεις Σαρκοζί στις Κάννες προκάλεσαν στην Ελλάδα την εντύπωση ότι το δημοψήφισμα θα αφορούσε την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, όμως δεν επρόκειτο για κάτι τέτοιο, διότι το ερώτημα προς τους πολίτες θα ήταν εάν δέχονταν τους όρους για την ευρωπαϊκή βοήθεια. Όταν ο ίδιος επέστρεψε στην Αθήνα, συνεχίζει, η συζήτηση στα ΜΜΕ περιστρεφόταν μόνον γύρω από το ερώτημα, γιατί χρειάζεται το δημοψήφισμα εφόσον κανείς δεν θέλει να εγκαταλείψει το ευρώ, δηλαδή είχε ήδη γίνει η ζημία.

Σε σχέση με την τρόικα, ο Γιώργος Παπανδρέου, σημειώνοντας πως της έχει παραχωρηθεί εξ ολοκλήρου η εξουσία, τονίζει πως απαιτείται στην ΕΕ περισσότερος δημοκρατικός έλεγχος, ωστόσο αυτό δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα με τα προγράμματα. Και αυτό διότι, όπως διευκρινίζει, το 2011 έπρεπε η διαπραγμάτευση των τεχνικών λεπτομερειών του να γίνει με 17 κοινοβούλια, με 17 κυβερνήσεις, με τρεις θεσμούς και με τις τράπεζες, κάτι εξαιρετικά περίπλοκο, που εξέλισσε το παραμικρό ερώτημα σε πολιτική διαμάχη, δηλητηριάζοντας την ατμόσφαιρα μεταξύ των χωρών και δημιουργώντας εθνικιστικές, ακόμη και ρατσιστικές τάσεις.

Ο ίδιος ελπίζει πως δεν έχουν αποτύχει τα προγράμματα εξυγίανσης, ωστόσο παραδέχεται ότι πολλά έχουν γίνει στραβά και θεωρεί ότι για τις χώρες της περιφέρειας, όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, εκτός από τις περικοπές, χρειάζεται ένα πρόγραμμα τόνωσης, όπως συνέβη στις ΗΠΑ.

Για παράδειγμα, όπως προσθέτει, θα μπορούσαν να εκδοθούν ευρωπαϊκά ομόλογα για να χρηματοδοτηθούν με αυτά «πράσινες επενδύσεις» και να προσφέρονταν προγράμματα για τους ανέργους κατά το πρότυπο του «Εράσμους», διότι, όπως καταλήγει στη συνέντευξή του, «είναι προτιμότερο να έλθει ένας άνεργος Έλληνας στην Αυστρία και να μάθει κάτι το καινούριο, από το να κάθεται άπραγος στην Ελλάδα».

Η εξέλιξη της μη παρουσίας του Γιώργου Παπανδρέου στη συνδιάσκεψη για την κεντροαριστερή ελια ειναι μια εξέλιξη δυσμενής για το ΠΑΣΟΚ. Δυσκολεύει τον Βαγγέλη Βενιζέλο σε οτι αφορα τις σχεσεις του με τον Αντώνη Σαμαρα στη κυβέρνηση, δημιουργεί ερωτηματικά σε οτι αφορά το μελλον και την προοπτική της συνεργασιας με τα αλλα κομματα και τις κινησεις που υποτίθεται θα λειτουργήσουν κάτω απο την ιδια ομπρέλα της ΕΛΙΑΣ, δίνει πόντους στη ΔΗΜΑΡ και δείχνει έστω και στους λιγοστούς ψηφοφόρους που έχουν απομείνει ακόμη στο ΠΑΣΟΚ , ότι δεν έχουν προοπτικη.

Μετα απο ολα αυτα που ειναι πραγματικότητα εσείς τι πιστεύεται πως θα γίνει το επόμενο διάστημα;

Γιατι ολα αυτα δεν τα σκέφτηκε ο κ. Παπανδρέου . Ή μήπως πρώτα τα σκεφθηκε και μετα ενήργησε λαμβάνοντας τις αποφασεις του;