Η γνώμη μου ειναι, πως αν η Αγκελα Μέρκελ στη συνάντηση που είχε με τον κ. Αντώνη Σαμαρά, ήθελε να δώσει μια απόλυτα ξεκάθαρη απάντηση στο τι κανει και τι δεν κανει η Ελλαδα, τις θυσίες των ελλήνων πολιτών, την προοπτική της χώρας, αν ήθελε και αν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες θα το είχε κάνει και μάλιστα απλόχερα. Δεν το έκανε όμως. Στη συζήτηση των δυο, οι πληροφορίες που υπάρχουν σε θεσμικό επίπεδο όταν ενημερώθηκαν μετά, ηταν πως ο πρωθυπουργός περιέγραψε τη θέση της χώρας με βάση τις εκτιμήςεις , αναλύσεις και αναφορές διεθνών οργανισμών. ΟΟΣΑ κλπ. Σε άλλο μήκος κινήθηκε η Γερμανίδα καγκελάριος. Δεν υπήρξε αυτο που θα θέλαμε απο την πρώτη στιγμή: πλήρης επιβράβευση των προσπαθειών του ελληνικού λαού οπως ανέφερε ο κ. Σαμαρας. Απο εδω και πέρα λοιπόν περιμένουμε τι; Μνημονιο, αυστηρή τήρηση του, μέτρα οχι όμως οριζόντια οπως θέλει να ελπίζει η κυβέρνηση , προώθηση των μεταρρυθμίσεων , αλλαγές παντού. Το θέμα ειναι βεβαια αν μπορει ολα αυτα η κυβέρνηση να τα προωθήσει. Δεν εχει χρόνο, τον σπατάλησε. Μέχρι τις ευρωεκλογές που θα δώσει το αποτέλεσμα της το πολιτικό μήνημα, η κυβέρνηση πέραν του πρωτογενούς πλεόνασματος δεν προλαβαίνει για κατι άλλο που να εχει θετικό αντίκτυπο στους ελληνες φορολογούμενους, αντίθετα μάλιστα, προμηνύεται σοκ απο φόρους και για το νεο χρόνο. Επομένως τωρα εξηγείται γιατι η Γερμανίδα καγκελάριος δεν θέλησε να δώσει απλόχερα τη στήριξη της στην κυβέρνηση του ομοϊδεάτη της Α. Σαμαρα. Κρατάει μικρά καλάθια μέχρι το Μάιο. Μέχρι τότε φυσικά, βλέποντας και κάνοντας κάθε φορά.