Του Μανόλη Σταυρουλάκη. Σχεδόν έντεκα χρόνια πριν, στα πρώτα μου «εφηβικά» βήματα ως οικονομικός συντάκτης, παρακολουθούσα με δέος το άτυπο Eurogroup στον Αστέρα της Βουλιαγμένης (αυτά κι αν ήταν μεγαλεία) κατά την Ελληνική Προεδρεία του 2003. Δέος, όχι επειδή ήμουν «άπειρος» σε τέτοια θέματα, αλλά γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω το πως ήταν δυνατόν η Γερμανία (ναι, καλά διαβάζετε) να μπαίνει στο εκτελεστικό απόσπασμα του «υπερβολικού ελλείμματος» και να βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο απέναντι σε όλους όσοι εν μια νυκτί έγιναν υπέρμαχοι της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής και ευθυγράμμισης στα κριτήρια του Μάαστριχτ. Συνεχίστε την αναγγνωση του άρθρου του Μανόλη Σταυρουλάκη στην εφημερίδα newsmail